Gra w ciemno recenzja

Kryminał włoski, który zaczyna się od odkrycia morderstwa młodej dziewczyny. Jeśli chodzi o kryminały ze słonecznej Italii, to punktem odniesienia jest dla mnie Andrea Camilleri ze świetną serią o komisarzu Montalbano. W książce Malvaldiego jest inaczej, bo śledztwo w sprawie morderstwa prowadzi w gruncie rzeczy bystry barman o imieniu Massimo, który zresztą całą historię opowiada. I oczywiście wykrywa sprawcę zbrodni. Zaś komisarz policji Fusco, który formalnie kieruje śledztwem, jest nadętym, patentowanym głupkiem.

Może najciekawszy w tej historii jest chór grecki: grupa czterech dziarskich staruszków, którzy stale siedzą w barze Lume, prowadzonym przez Massimo, piją piwo i anyżówkę i co tam jeszcze, grają w karty i plotkują zawzięcie. I oczywiście komentują postępy śledztwa. Przypominają chór grecki z serialu 'Ranczo', czyli grupę pijaczków przesiadującą na ławce przed sklepem. Z tym że w 'Ranczu' pijaczkowie oddają się czynnościom moralnie wątpliwym, wstydzą się tego i ciągle są łajani; we Włoszech zaś takie przesiadywanie w barze i popijanie to rzecz zupełnie normalna i akceptowana. No umieją ci Południowcy cieszyć się życiem, my, ponuracy z Północy mamy z tym pewne problemy.

A rzecz cała dzieje się w miejscowości nadmorskiej Pineta gdzieś w Toskanii, pomiędzy Livorno a Pizą, wszyscy tam wiedzą wszystko o wszystkich, plotki latają jak szalone, tajemnice śledztwa rozchodzą się błyskawicznie. Autor nieźle oddał atmosferę małego włoskiego miasteczka, które jednak rozwija się błyskawicznie, wznosi się dyskoteki i hotele, a wzmożonej turystyce niestety towarzyszy przestępczość. Mamy też trochę delikatnego humoru: „Pomimo dyplomu prawnika mecenas był zdecydowanie inteligentnym człowiekiem, choć nieprzesadnie dowcipnym.”

Z drugiej strony tło obyczajowe czy psychologiczne u Malvaldiego w porównaniu z kryminałami Camilleri jest dosyć powierzchowne, typy ludzkie mało zróżnicowane, w ogóle wszystko to raczej błahe, ot typowa powieść do podróży, zresztą czytałem ją w pociągu, która dobrze zabija czas, ale o szybko się o niej zapomina po przeczytaniu.