Morderstwo ma motyw recenzja

Polecam zaparzyć herbatę, znaleźć wygodne miejsce - najlepiej fotel, a że pogoda nie przypomina
wiosennej ostatnio, to napalić w kominku, lub włączyć takowy nawet na ekranie telewizora. 
Otulić się kocem, wziąć "Morderstwo ma motyw" i wybrać się na nieco romantyczną - choć krwawą
podróż do Dalmering - malowniczej brytyjskiej miejscowości.

Starszy, siwiejący pan - Mordecai Tremaine, który po latach sprzedaży papierosów, tytoniu 
i wszelkich atrybutów palacza, przeszedł już na emeryturę, przyjeżdża do sielskiego Dalmering.
Jego przyjazd zbiega się w czasie z tajemniczym morderstwem niedoszłej panny młodej, 
która straciła życie, gdy wracała z pożegnalnej kolacji z kochającym się w niej mężczyźnie, 
jednocześnie niebędącym jej narzeczonym. 
Pan Tremaine spędza czas na obserwacji ludzkiej natury, jej mrocznej strony. 
Fascynują go zagadki kryminalne, a na swoim koncie ma już współpracę z Scotland Yardem!

Historia zamordowanej dziwnie przypomina scenariusz sztuki przy której organizacji pracowała. 
Choć wszyscy są wstrząśnięci tym krwawym wydarzeniem - to przygotowania do spektaklu trwają.
Sprawę prowadzi znany już Mordecai-owi z wcześniejszej sprawy - przedstawiciel Scotland Yardu 
- inspektor Boyce. 
Prośba przyjaciół detektywa, chęć zbadania sprawy i obecność znajomego inspektora skłaniają 
bohatera do próby przeprowadzenia własnego śledztwa.

Powiedzenie "im dalej w las, tym więcej drzew" w tym przypadku sprawdza się znakomicie. 
Im więcej materiału dowodowego, tym więcej podejrzanych, im więcej podejrzanych, 
tym więcej ofiar...

Bardzo przyjemnie czytało mi się historię śledztwa prowadzonego przez kryminologa - samouka. 
Mordecai jest ciepłym i sympatycznym starszym panem, o nad wyraz przenikliwym umyśle. 
Umiejętność obserwacji rozwinął do perfekcji i pozostaje przy tym niezauważony. 
Tak, rzeczywiście jest to klasyka brytyjskiego kryminału, klimat i zastosowany język - przywodzi 
na myśl porośnięte bluszczem, budynki, do których prowadzą wąskie uliczki i nieco senną aurą
Wielkiej Brytanii, a historia przywodzi na myśl Agathe Christie. To nie jest powieść udająca retro,
to jest prawdziwe retro. 

Każdemu, kto ma choć odrobinę romantyka w sobie ta historia przypadnie do gustu! 
Jedyne, co może być dla niektórych czytelników problemem - to mnogość bohaterów, jednak kiedy
będziemy czytać w skupieniu i wyłączymy się z otaczającej rzeczywistości - to staniemy się żywym
uczestnikiem tej historii. 
Niestety do samego końca nie udało mi się wskazać winnego…

Każdy głodny dobrego brytyjskiego klimatu połączonego z śledztwem kryminalnym  i wątkiem 
obyczajowym powinien być zadowolony!

https://literalina.blogspot.com/