Krwawa pomarańcza recenzja

Alison ma wszystko o czym tylko może marzyć kobieta: wspaniałego, kochającego męża, cudowną córkę i rozwijającą się karierę adwokata. Po raz pierwszy bronić będzie mordercy i bardzo angażuje się w tę sprawę. Można by rzec, że to życie idealne. Jednak takie nie jest. Alison żyje na krawędzi i jeden krok za daleko może sprawić, że straci wszystko. Ktoś zna jej sekret i nie odpuści dopóki nie zniszczy jej życia. Kim okaże się prześladowca i czy sprawi, że Alison wreszcie przejrzy na oczy?

Główną bohaterką jest Alison. Pani adwokat lubiąca po pracy szukać ukojenia w kieliszku i nie tylko, zaniedbująca własną rodzinę. Za każdym razem obiecuje mężowi, że się zmieni, jednak pokusa jest zbyt duża. Jak ona mnie irytowała! Nie polubiłam jej. Zresztą w tej książce nie da się polubić żadnej z postaci. Wszystkie są odpychające. Mają swoje słabości i często im ulegają, są toksyczne i brutalne. Życie Alison pod wpływem tych osób zmienia się w koszmar. Mimo to, walczy o siebie i o córkę. "Krwawa pomarańcza" pokazuje jak łatwo można dosięgnąć dna, dać się upokorzyć, zdominować i przede wszystkim jak łatwo przekroczyć pewne granice. Fabuła jest ciekawa, choć momentami dzieją się rzeczy drastyczne i niesmaczne. Mimo tego, że nie polubiłam się z bohaterami, książkę czytało się bardzo szybko. Nie mogłam się od niej oderwać. Pod względem psychologicznym jest napisana perfekcyjnie. Autorka pokazała dobitnie, że karma jest wredną s**ą.