Królestwo ciała i ognia recenzja

Po zakończeniu "Krwi i popiołu" byłam bardzo sceptycznie nastawiona do tej serii i na dłuższą metę odkładałam kolejny tom cały czas na później. Jednak w końcu dogonił mnie w miejskiej bibliotece i tak o to jestem.

"Królestwo ciała i ognia" niemal natychmiast kontynuuje historię swojego poprzednika. Poppy uprowadzona przez Casteela ma zostać przetransportowana do Atlantii. Mimo że wydawać by się mogło, że skoro bohaterowie rozpoczęli pewną podróż to i akcji będzie dużo, to niestety tak nie jest. Była Panna, Cas i jego świta często robią postoje. A po co? Aby główna bohaterka mogła pomyśleć i ponarzekać nad swym losem. Serio. Miałam wrażenie, że czytam jeden, ogromny monolog Poppy, w dodatku jej zachowania przeważnie były nielogiczne. "Zostałam porwana, nie będę się do nich odzywać, zamilknę na wieki, nie chcę nic wiedzieć na temat ich rodzimego państwa", a w każdej wolnej chwili główna bohaterka atakuje pytaniami każdego, kogo tylko napotka. A jak nie pyta, to roztrząsa wciąż i wciąż jak Casteel mógł ją okłamać i jak ona ma teraz z tym żyć. Jeśli zbliża się do pewnych konkluzji to tylko na chwilę, bo zaraz powraca do samego początku. Książka ma sześćset stron, po którymś razie myślałam, że oszaleję.

Jej relacja z księciem Atlantii wcale nie układa się lepiej (mniej toksycznie?) niż w pierwszym tomie. On się uśmiecha (z dołeczkami lub bez, co ciągle jest przypominane), ona rzuca w niego nożami. A jeśli nie chce go zabić, to wtedy dochodzimy do scen erotycznych. Ja wiem, że "Królestwo ciała i ognia" tłumaczył inny tłumacz. O ile, "Krew i popiół" obchodziło się z nami delikatnie, tak teraz jest tragicznie. W tłumaczeniu przy tych scenach pojawiają się słowa jak "dupeczka", a za chwilę Poppy jest tylko kłębuszkiem nerwów. Coś tu nie gra.

Wewnętrzne monologi i sceny erotyczne przeważyły fabułę całej książki. Niektóre erotyczne momenty były naprawdę niesmaczne i po prostu kartkowałam książkę dalej. Podróżują, robią długi postój, podróżują, postój i tak aż do Atlantii. Czemu jej nie odłożyłam na półkę? Chciałam dać jej szansę i całą sytuację ratował Kieran (jego postać jest naprawdę przekochana) oraz finał. To w nim się najwięcej zadziało, co miało skłonić czytelnika do kontynuowania serii. Ja muszę to jednak przemyśleć.