Królestwo dusz recenzja

Królestwo dusz autorstwa Reny Barron to książka, która z tego co widziałam zbiera mieszane opinie. Jednym się podoba, a drudzy twierdzą, że jest mało zrozumiała.
Autorka pokazuje nam świat, który może nie zawsze jest dla nas prosty i nie łatwo wczuć się w historię przez inną kulturę i wierzenia jakie czekają na czytelnika miedzy linijkami. Jednak na pewno jest on wyjątkowy i warty poświecenia tych kilku-kilkunastu godzin by się w nim zatracić.


Dosłownie przepadłam!

Opis Fabuły:

Królestwo Dusz to opowieść o dziewczynie niepasującej do swojego otoczenia. Otoczenia pełnego magii i tajemnic.
Arrah jest nastolatką w świecie, w którym prawie każdy posługuje się magią, którą zsyła na wybranych ludzi Heka. Jest tylko jedna zasada.
Swoją magię każdy może otrzymać tylko do 16 roku życia, potem już jest małe prawdopodobieństwo na taki prezent.
Największym problemem dziewczyny jest to, że jest córką swoich rodziców i wnuczką swojej babci.

Cała rodzina jest nadzwyczajnie obdarowana przez co, pojawia się ogromne zaskoczenie gdy okazuje się, że Arrah jest całkiem nie magiczna, a Heka nie jest zainteresowany jej ka (duszą).

Dziewczyna załamana wraca do swojego rodzinnego miasta, gdzie to czeka na nią surowa matka Ka-Kapłanka razem z jeszcze większymi przeszkodami czyhającymi na dziewczynę.

Nagłe zaginięcia dzieci i tajemnica zielonookiego demona czającego się o krok za bohaterką to nie jedyne udręki, z którymi musi sobie poradzić.


A Król Demonów czeka…

Moja ostateczna opinia:

Książka napisana jest dosyć specyficznie. Co chwilę pojawiają się niewytłumaczone zwroty, jednak osobiście szybko zaczęłam je rozumieć, przez pojmowanie o co chodzi w danym momencie i tak się dowiedziałam, że na przykład „ka” do dusza , a „imebye” to nazwa święta tamtejszych plemion.


Dla mnie to było świetne urozmaicenie tekstu, jednak wiem, że niektórym może przeszkadzać takie ciągłe domyślanie się znaczeń.


Historia jest bardzo oryginalna jak i wybory bohaterki nie są głupie i nieprzemyślane, tylko takie jakie powinny być. Widać od razu jaką trudność ma w podejmowaniu niektórych decyzji i jak dobrze jest to wykreowana postać.

Jedynym minusem jest to, że naliczyłam tylko jakieś 3 tak umiejętnie zrobione postacie. Reszta wydaje się blada i bezbarwna. Wręcz podobna do siebie nawzajem.


Książka bardzo mi się podobała, nie wiem czy to ze względu na to, że dostrzegłam podobieństwo miedzy sobą, a główną bohaterką czy ze względu na ciekawą historię, a może i to i to?


Jedno jest pewne…Przepadłam!