Król recenzja

Kogoś kto kocha Warszawę (ale i nie tylko) ta książka na pewno urzecze bo to właśnie ona gra tu główną rolę. Stolica u wrót nadciągającej, jak ten ogromny kaszalot, pięcioletniej chmury. Warszawa polska, sanacyjna i Warszawa żydowska. Obrazowo nakreślona topografia chasydzkich dzielnic, z twardym dźwiękiem yiddish, dusznym zapachem czulentu i czosnku oraz portretem czarnych kapot i zakręcanych za uszy pejsów.

Historia przemocy. Przemocy gangstera wobec dłużników, przemocy gangstera wobec kobiet, przemocy gangstera wobec własnego umysłu ale w końcu rodzącej się przemocy wobec Żydów. Zanim Niemcy utworzyli getto w 1940, Polacy już przed wojną zaczęli segregować Żydów według swoich schematów.

Ten starotestamentowy, wodny potwór rzucający cień na miasto i jego bohaterów jest bezemocjonalną siłą, która pożera głównego bohatera, miętoli mu trzewia, udaje, że przynosi ulgę przez chwilową śmierć zapomnienia po to by go wypluć z powrotem w zgniliznę życia. Lewiatan w kabale to Samael, anioł śmierci, który symbolizował już nie tylko upadek Jakuba Szapiro ale całego narodu aszkenazyjskiego.

Twardoch, w podcastcie Szota mówi, że Żydzi już nie mają problemu z antysemityzmem Polaków, bo w Polsce już Żydów praktycznie nie ma. To my, Polacy z tym zostaliśmy. To jest nasza własna chmura, którą odganiamy, odżegnujemy się od niej, a ona wraca i wraca. Obecnie wydaje się nawet ciemniejsza.
Świetna książka. Bardzo brutalna ale bardzo dobra.

PS. Wiele osób zarzuca autorowi bycie celebrytą, pojawianie się w reklamach i korzystanie z przywilejów znanej osoby. W Polsce trudno jest chyba zrozumieć koncept zapłaty za ciężką pracę. Research przedwojennej Warszawy, ( ulic, lokacji, budynków, instytucji) wykonany przez autora zasługuje na pochwałę. Ale nie tylko. Dokładność i rzetelność nazw jest ważna ale książka jest po prostu dobrze napisana i sprawia czytelnikowi dużą radość. Jest rozrywką. Spełnia wszystkie odpowiednie funkcje. Jedno z drugim nie musi się kłócić. Czy polski artysta musi chodzić przez całe życie w wyciągniętym swetrze byśmy go docenili?