Krok trzeci recenzja

Miałam nadzieję na kryminał. A tymczasem…. Długo nie mogłam zdecydować, czy czytam thriller, czy historię rozwoju choroby psychicznej.

Trochę to irytowało. 

Z drugiej strony Bartosz Szczygielski umiejętnie przyciąga czytelnika. Pisze w taki sposób, że jednak chce się poznać ciąg dalszy. Dobre, momentami nawet dowcipne dialogi, krótkie rozdziały, migoczące wyimki z codziennych - niecodziennych wydarzeń. Do tego bardzo intrygujące, ciekawie zarysowane postacie, niektóre wyskakujące jak królik z kapelusza. Wszystko razem jednak nie sprawia wrażenia przypadkowości. Każda kolejna scenka zbliża nas do rozwiązania.  Czekamy, wciąż czekamy -  co z tego wyniknie.

Opisywana historia przyciąga uwagę. Nawet prawdopodobny zarzut, że momentami niektóre watki wydają się być wymyślone tylko po to by przedłużyć fabułę. Ten zarzut upada, gdyż wszystkie te wątki są po prostu dobrze napisane.

Najlepsze jest to, że długi czas nie mogłam też rozstrzygnąć, czy żal mi głównej bohaterki - Magdaleny, czy raczej obawiam się co wymyśli w następnym kroku. Jeśli to był (a wydaje mi się że tak) świadomy zabieg Autora, to chapeau bas – udało się. 

Zakończenie jest bardzo okrutne, ale logiczne przecież. Trochę jednak robi czytającemu zamieszanie w mózgu. W każdym razie potężnie zaskakuje.

Przyznam szczerze, że podświadomie jednak cały czas miałam nadzieję, że to będzie oczywisty, klasyczny thriller. To pewnie zasługa blurba – tym razem udanego naprawdę.  

A ta książka przerosła moje oczekiwania. Nie mogę jednoznacznie powiedzieć czy to komplement. To są tak zwane mieszane uczucia. Jak w tym dowcipie o teściowej, która rozbija się w twoim nowym samochodzie…. Uczucia ambiwalentne.

Tak więc książka przerosła moje oczekiwania, bo … oczekiwałam chyba po prostu czegoś innego.

Podobno to pierwszy thriller Autora. Dobrze pisze, więc spróbuję teraz jego kryminałów 😊

Wydawnictwu W.A.B. dziękuje za możliwość zrecenzowania przedpremierowego egzemplarza książki autorstwa Pana Bartosza Szczygielskiego pt. '' Krok trzeci''.