Krew na śniegu recenzja

"Krew na śniegu" jest jedną z tych książek, które czyta się z zapartym tchem, bo akcja jest ciekawa i wartka a bohaterowie wywołują skrajne emocje w miarę odkrywania kart ich historii. Dość dobrze poznajemy przeszłość głównego bohatera - Olava, płatnego zabójcy, którego stworzył bezwzględny świat... A może jego rodzice? Obserwujemy jego nie do końca udane intymne relacje z kobietami w których poszukuje stabilizacji i poczucia bezpieczeństwa, ponieważ pracuje dla Daniela Hoffmanna, który trzęsie rynkiem heroinowym (i nie tylko) w Oslo. W miarę, gdy wydarzenia nabierają rozpędu, a Olav musi zabić żonę swojego szefa na jego zlecenie, mężczyzna zaczyna poznawać mroczne uroki tego skąpanego krwią zawodu, mimo, że nie będzie to jego pierwsza likwidacja, cały czas ktoś depcze mu po piętach. Później decyduje się zabić kogoś, kto bardzo dobrze go znał, i z wzajemnością. Plusem powieści jest na pewno język - nie jest on przesadnie intelektualizowany, dlatego że główny bohater zostaje przedstawiony jako prosty mężczyzna, co nadaje historii naturalności przekazu oraz opisy norweskiego, zimowego krajobrazu, co powoduje, że sami potrafimy przenieść się do ośnieżonego Oslo i wczuć w rolę Olava, który czy śnieg, czy deszcz musi wykonać swoje zadanie. Kolejnym, tym razem skłaniającym do refleksji czytelnika, są wewnętrzne monologi likwidatora - skłaniają do zastawienia się nad własnym życiem i tym, co tak naprawdę jest w nim ważne. Minusem jest wiele luk w historii pobocznych bohaterów - nie dowiadujemy się tak naprawdę, czemu kobieta, którą poznał, jest tak wyrachowana czy dlaczego Daniel Hoffmann był bezwzględnym, zimnym biznesmenem. Rola postaci pobocznych ogranicza się tak naprawdę do epizodów przeplatanych z głównym wątkiem - historią i profesją Olava, co składa się w logiczną całość przyczynowo-skutkową, niekoniecznie skłaniającą do myślenia. Książka jest stosunkowo krótka więc objętość nie pozwala na rozwinięcie niektórych bardzo ciekawych wątków, a język chwilami może wydawać się prostacki. Podsumowując, "Krew na śniegu" jest dobrą rozrywką, oderwaniem się od codziennych problemów aczkolwiek pokazuje też aspekty "brudnych interesów" nad którymi często się nie zastanawiamy.