Katedry recenzja

Polecona przez Renatę.... Jak zwykle strzał w 10!
Z początku wydaje się, że główny wątek to inny problem, niż się potem okazuje....Trzeba przeczytać całą, żeby ogarnąć ogrom i ciężar problemu poruszanego w tej książce. Niestety znam fanatyzm religijny z własnego podwórka...aż 2 takie osoby mam w otoczeniu, a mój krąg rodzinny i znajomych jest niewielki. Banalny wniosek - pod przykrywką wiary popełniane są zbrodnie. Manipuluje się dogmatami religijnymi aby zrealizować ludzkie cele i przykrywa się nimi okrucieństwo wobec najbliższych osób. Wstrząsa ta książka i otwiera oczy, nawet tym, którzy się uważali da dobrze widzących... W małym miasteczku popełniono straszną zbrodnię. Nie żyje 17 letnia dziewczyna. Pomimo, że jest to oś fabuły, mamy wrażenie ,że zbrodnia ta jest jedynie efektem czegoś większego. Czymś, co wybiło na powierzchnię jak szambo. Akcja kręci się wokół rodziny, przyjaciół i...wiary katolickiej. Nikt z "głęboko wierzących" członków tej rodziny nie poczuwa się do obowiązku wyjawienia prawdy. Ciężar tajemnicy spowodował zerwanie więzi rodzinnych. Głos mają siostry, ojciec, przyjaciółka i bratanek zmarłej. Nawet wiele lat po śmierci dziewczyny fakt ten wciąż wpływa na ich całe życie... Po śmierci ojca zmarłej ciężar wyjaśnienia jej śmierci "przesunął " się jak gdyby na najmłodsze pokolenie , na jej bratanka, który urodził się po jej śmierci. A wystarczyło po prostu zachować się "po ludzku" aby zapobiec tragedii. Zamiast przesiadywać w kościele porozmawiać z dziećmi. Zamiast być drugiemu wilkiem okazać zwykłą ludzką dobroć czy choćby życzliwość....Dojrzewanie to bardzo trudny czas dla człowieka. Ma prawo popełniać błędy. Te błędy mogą mieć drastyczne konsekwencje. Szczególnie wtedy jest na nie narażony, jeśli w domu są tematy tabu. Nie ksiądz powinien być powiernikiem i doradcą w tym czasie tylko rodzic...Księża nie mają doświadczenia w problemach wynikłych z prawdziwego życia.
Jedną gwiazdkę odejmuję za narrację z perspektywy wielu osób, bo tego nie lubię. Ale to już kwestia gustu.