Sławne koty i ich ludzie recenzja

Towarzyszą nam, odkąd sięgamy pamięcią. W jednych krajach czczone i ubóstwiane, w innych są dodatkiem na talerzu celem spożycia, traktowane jak mięso jednego ze zwierząt. Są naszymi przyjaciółmi, termoforami, przyjemnymi, puchatymi wibracjami, ale są też i tacy, którzy przy okazji swoich słynnych właścicieli liznęli oprócz mleczka ze spodeczka także i nieco blichtru i sławy. Komu pomogły tworzyć atmosferę sprzyjającą twórczości, kogo rozpraszały, dla kogo były inspiracją, a komu gasiły światło sugerując, iż czas pracy na dzień dzisiejszy się skończył?

Zasadniczo cała zawartość książki odzwierciedlona jest w jej tytule. "Sławne koty i ich ludzie" to przegląd dobrze nam znanych twórców w zakresie malarstwa, literatury, czołowych polityków oraz właścicieli nagrody Nobla, co do których można mieć niejako pewność, iż swój rozwój zawdzięczają kociej sierści, pozytywnym wibracjom, psotom i przyjemnemu mruczenie do ucha. Dla jednych utrapienie i przeszkody, dla innych nieodłączni towarzysze podróży i dnia codziennego - ilu właścicieli i ich utalentowanych charakterów, tyle kocich dostojników za nimi stoi. Przypadek? Nie sądzę.
Miejsce tych wyjątkowych stworzeń znalazło się na obrazach, w dziełach literackich, na wielkim ekranie oraz we wspomnieniach życiorysów przytoczonych sławnych osób.

Bardzo ładnie podsumowuje to jedna z nielicznych współczesnych postaci, jaka pojawiła się w książce. Łukasz Orbitowski wskazuje, iż nie ma co dzielić ludzi na pisarzy i kociarzy, a na dom pełen zwierząt i dom bez zwierząt. Czy zatem możemy domniemywać, iż Frida Kahlo, Wisława Szymborska, Winston Churchill oraz wielu innych nie osiągnęłoby swoich możliwości, gdyby nie obecność kota? Jedno jest pewne, na pewno koty w tym pomogły.

Należy jednak otwarcie wspomnieć, iż to nie biografie kotów, a głównie ich właścicieli. To ludzkim postaciom autorzy poświęcili więcej uwagi traktując koty jako dodatek do życia na zasadzie domniemania traktując wpływ czworonogów na osiągnięcia wziętych na celownik ludzi.