Czarni recenzja

Cyt.: „Od samego początku było jakieś zakłamanie”, te słowa znakomicie pokazują funkcjonowanie kleru, od momentu seminarium, czyli studiów dla księży, a potem ich życia po święceniach.

I trzeba powiedzieć wyraźnie, że czym innym jest wiara w Boga, a czym innym działanie jego „urzędników”, czyli kapłanów i zakonników.

Już początek książki „Czarni” robi wstrząsające wrażenie, kiedy pewien ksiądz opowiada, jak spowiadał umierającego starego kapłana, a on swobodnie mówił, że ma na sumieniu kilkudziesięciu chłopców, których molestował. I ten spowiednik się zastanawia, czy ma przed sobą pedofila- psychopatę, czy człowieka bez skrupułów. Ten umierający ksiądz nie miał żadnych wyrzutów sumienia, że krzywdził dzieci.

Paweł Reszka to znakomity dziennikarz i autor bardzo dobrych książek z gatunku literatury faktu.

„Czarni” to rozmowy z zakonnikami, księżmi, byłymi kapłanami. Mówią szczerze o wielu sprawach takich, jak homoseksualizm, lawendowe lobby, które pomaga w kościelnej karierze, kobiety, alkoholizm, samotność, zakłamanie kleru, ale również hipokryzja wiernych.

Czytając wypowiedzi rozmówców Pawła Reszki, widzimy Kościół, niczym korporację, ze wszystkimi najgorszymi zjawiskami, jakie w niej panują.

Ta książka, to również przygnębiający obraz wiernych, z ludzkimi wadami, które nie zmieniają się od lat. Wiara na pokaz, religijny folklor, hipokryzja do kwadratu, cyt.: „oglądasz pijaństwo i rozpustę na co dzień. I widzisz tych ludzi zakłamanych, dwulicowych w kościele na niedzielnej mszy. Stają przed ołtarzem jak gdyby nigdy nic. I widzisz dzieci, które są zepsute do szpiku kości. Zadajesz sobie pytanie: "Po co tu jestem? Przecież to się nie zmienia od setek lat. Ilu było tu już młodych wikariuszy? A ci ludzie są ciągle tacy sami. Nie zmieniają się z pokolenia na pokolenie". Opadają ręce. Wątpisz w sens tego wszystkiego.”

Ta książka wywołuje duże emocje, ale taka powinna być literatura. To całe zło i hipokryzja Kościoła wyszło już na światło dzienne i nie da się już tego zamieść pod dywan, ani przeczekać. Starzy ludzie, którzy często podchodzą do Kościoła bezkrytycznie, odchodzą z tego świata (zmiana pokoleniowa jest nieunikniona), a młodzi nie dają już sobą, tak łatwo manipulować oraz mają zupełnie inne podejście do tej instytucji. Chyba czeka nas scenariusz irlandzki, gdzie większość społeczeństwa odeszła od Kościoła, tylko chyba sami zainteresowani nie zdają się z tego sprawy, bo żyją w zupełnie innym świecie.