Ważka. Przeobrażenie recenzja

Moja nauczycielka od polskiego całkiem niedawno powiedziała mi, że nie ma czegoś takiego jak dystopia...to w takim razie jak wyjaśni ona fakt, że powstała ta książka?
,,Ważka. Przeobrażenia'' to opowieść o korporacyjnym systemie, w którym żyje Weronika Dusza. Po kolejnej wojnie największe korporacje zdecydowały zebrać się i utworzyć koalicję, wprowadzając jednocześnie swój system władzy oraz prawo do którego ludzie na całym świecie mieli się dostosować. W tym nowym Korpoświecie zakazana jest wszelka religia oraz abstrakcyjne ubieranie się czy chociażby brak chęci do pracy, ale za to rząd tego świata patrzy przychylnym okiem na pracusi i ludzi, którzy faszerują się lekami oraz tępią swoje emocje. Ten sam rząd wychował sobie sieroty na wzór ideału pracownika i obywatela... i taką osobą jest Weronika, przynajmniej do czasu aż zacznie dostrzegać całą tą farsę i pozna pewne ciekawe osoby.

Trzeba przyznać autorce, że sytuacja, którą opisała w swojej książce, jest bardzo prawdziwa. Widmo trzeciej wojny wisi nad nami, chociaż mam nadzieję, że się nie spełni i że świat później nie będzie wyglądał jak jedna wielka naszprycowana lekami korporacja, jaką mamy tutaj w książce. Ale mimo tego w naszym obecnym świecie bardzo dużo jest tego globalizmu wprowadzonego właśnie przez korporacje i to, że autorka to spostrzegła i opisała w swojej książce, uważam za genialne. Tematyka tej książki bardzo zachęca do czytania. Ja sama nie ukrywam, że uwielbiam dystopie, chociaż bardzo rzadko je czytam. Jednak po przeczytaniu opisu tej książki musiałam ją wziąć w swoje łapki i wniknąć do tego świata. Nie żałuję, chociaż przy końcu zabrakło mi... tego czegoś.





Ogólnie od razu powiem, że książka wygląda tak, jakby napisał ją ktoś zza granicy, bo ,,Ważka'' nie wygląda prawie wcale na polską książkę mimo tego, że posiada polskie nazwy miast i imiona, co moim zdaniem jest okey, bo widać że autorka jest na wysokim poziomie. Tak samo super wątkiem jest ''szukanie winnych'' przez Weronikę. Kiedy dziewczyna dostaje swoje zadanie i zaczyna je wykonywać, to wyraźnie widać wtedy jak rząd ma władzę nad nami i jakie informacje posiada - co jest według mnie strasznie, ale może nas uświadomić, że mimo wszystko zostawiamy za sobą ślad, który inni mogą indoktrynować.

Kolejnym świetnym wątkiem jest zakazana literatura, która pojawia się w książce. Korporacjiusze nie znają takich autorów w tym świecie jak np. Tolkien czy Wisława Szymborska, za to mają określone książki, które są przede wszystkim poradnikami jak dobrze pracować i tym podobne. Tak samo jest z muzyką i filmami - wszystko tam jest robione komercyjnie, nie od serca, co autorka tłumaczy, jako że przez brak wiary w cokolwiek brakuje też kreatywności i tworzenia w idei czegoś. Jest to jednocześnie smutne i genialne zarazem, bo zostało dobrze przemyślane. Tak dobrze, jak kilka postaci, które będą towarzyszyć bohaterce i ją wspierać. Jednak sama Weronika trochę mnie zawiodła, jeśli mam być szczera. Przechodzi przemianę przez całą książkę, ale na końcu i tak zachowuje się... no cóż... dosyć głupio. Ogólnie cała końcówka mnie zirytowała, zmęczyła i zepsuła odbiór książki, której wcześniej chciałam dać więcej niż daje obecnie.

Dlatego uważam, że końcówka książki to jeden wielki jej minus. Drugim jest to, że wszyscy pragną mieć po swojej główną bohaterkę i to mnie właśnie zirytowało. Jasne, jest wyjątkowa w pewien sposób... ale nie mogę zrozumieć tego, że praktycznie dwie (a nawet trzy) strony chcą ją mieć w swoich szeregach. Ale jednak mimo wszystko to mi aż tak nie przeszkadzało, tak jak i akcja, która pędziła na łeb na szyję i nieraz zacierała swoje pojęcie czasu.

,,Ważka. Przeobrażenie'' dostaje ode mnie 5/10, bo dobrze się przy niej bawiłam i doprowadziłam mnie do refleksji nad obecnym stanem.