Angelfall. Penryn i Świat po recenzja

Po skończeniu pierwszego tomu, od razu musiałam sięgnąć po kontynuację i ta część po raz kolejny wciągnęła mnie już od samego początku.

Raffe i Penryn się rozstają. Rafael po tym, jak został oszukany, próbuje odzyskać swoje skrzydła. Tylko dzięki nim będzie mógł wrócić do aniołów, zająć należną mu pozycję przywódcy i tym samym będzie mógł powstrzymać jednego ze swoich konkurentów, który nie gra czysto.
Tymczasem Penryn razem z matką i Paige trafia do grupy ludzi, którzy zaczynają organizować się na gruzach cywilizacji. Jednak wszyscy omijają ich z daleka, wszystko przez siostrę Penryn, którą biorą za potwora. Ludzie chcą się jej pozbyć, ale dziewczynka ucieka. Nastolatka po raz kolejny wyrusza na poszukiwanie siostry. Trafia w samo centrum tajnej operacji aniołów, gdzie będzie miała okazję uchylić rąbka ich tajemnicy i zrozumieć, do jak przerażających czynów są gotowe się posunąć.
Anioły, które przerażały w pierwszej części, teraz przerażają jeszcze bardziej. Poznajemy ich plany i fakty związane z chorymi eksperymentami na ludziach (siostra Penryn jest prawdopodobnie jedyną ocalałą z dziecięcego eksperymentu) a człowieko-skorpionowate Szarańczaki nasuwają jeszcze więcej pytań.
Ponowne spotkanie Raffe i Penryn stawia anioła na rozstaju dróg. Czy tęsknota za swoimi skrzydłami i pragnienie odzyskania miecza będzie większe niż chęć zapewnienia Penryn bezpieczeństwa?
Jednak nie tylko on ma twardy orzech do zgryzienia, Penryn również walczy z odczuciami co do swojej siostrzyczki. Wie, że Paige to jej siostra, choć tak naprawdę nią już nie jest. Mimo że wygląda jak ona, to zmieniła się, dosłownie i w przenośni.
Miłość i troska toczy zacięty bój z odrazą i potępieniem. Co okaże się silniejsze?
Emocjonujący finał książki zszokuje cię tak samo, jak wszystkie anioły, po tym, jak były świadkami czegoś, czego dokonała Penryn. Czego? Tego musisz już przekonać się sam.

Autorka postanowiła trochę się zabawić naszym kosztem i wyczekiwane spotkanie głównych bohaterów trochę przeciągała, dlatego nie uświadczymy za dużo wątku romantycznego,
jednak myślę, że to dobre zagranie. W końcu mamy apokalipsę, gdzie w prawdziwym świecie miłość raczej grałaby drugie skrzypce. Dzięki temu możemy lepiej poznać matkę Penryn, która ze swoim szaleństwem wręcz idealnie odnajduje się w Świecie Po. I przede wszystkim w tej części Penryn po raz kolejny pokazuje, że nie jest zwykłą dziewczyną. Jest odważna, nie boi się stawić czoła większym i silniejszym od siebie, co sprawia, że staje się nieszablonową bohaterkom, która tak naprawdę nie potrzebuje rycerza na białym koniu, który by ją uratował... no, chyba że ma skrzydła, potrafi latać i ma imię Raffe...