Mechaniczna księżniczka recenzja

Moim ulubionym cytatem jest fragment właśnie tej książki: „Znasz to uczucie, kiedy czytasz książkę i wiesz, że to będzie tragedia, czujesz, że nadciąga ciemność i zimno, widzisz, że sieć zaciska się wokół postaci, które żyją na jej stronicach. Ale jesteś przywiązany do tej historii, jakbyś był wleczony za powozem, nie możesz się go puścić ani zmienić kierunku.” 
Właśnie tak się czułam gdy wzięłam do ręki "Mechaniczną Księżniczkę". 
W końcu nadeszła ostateczna walka Nocnych Łowców z Mistrzem. Mortmain jest o krok od osiągnięcia swojego celu życia – zniszczenia wszystkich Nocnych Łowców oraz dokonanie zemsty na nich, za niesprawiedliwą, według niego, śmierć swoich rodziców. Mechaniczne istoty które skonstruował są coraz bardziej zabójcze, coraz sprawniejsze oraz coraz bardziej niebezpieczne. Mortmain'owi brakuje tylko ostatniego elementu, którym jest Tessa. Głowa Instytutu Charlotte Branwell stara się przekonać Konsula o tym, iż wie gdzie przebywa Mortmain i potrzeba jej wszystkich sił Nocnych Łowców, by przezwyciężyć Mortmaina. Sytuacja staje się rozpaczliwa, gdy udaje się mu porwać Tessę. Will i James są zgodni – trzeba zrobić wszystko żeby uratować Tessę z rąk Mortmaina, nawet gdyby trzeba by było złamać prawo, czy stracić życie. Czy im się to uda? Czy pokonają Mistrza? I najważniejsze pytanie, czy uda się uratować Jema?
Cóż mogę napisać, trylogia "Diabelskich maszyn" jest w moim top 3 ciągle i niezmiennie od lat. Książki te wzruszają a zarazem  trzymają w napięciu do ostatniej strony. Polecam je każdemu kto lubi czytać. I czuję się dumna gdy ktoś zapała miłością do twórczości Cassandry Clare jak ja.