Cherub recenzja

Przeszłość upomni się po raz ostatni. Kiedy zobaczyłam na okładce, że to ostatnie spotkanie z Igorem Brudnym, pomyślałam, że to nie może być prawda. W końcu dostałam kryminał z prawdziwego zdarzenia. Świetnie wykreowani bohaterowie, rewelacyjne dialogi i mistrzowska historia. I nagle koniec, to nasze ostatnie spotkanie. Na całe szczęście autor nie pozwolił czytelnikowi czekać i nadal możemy rozkoszować się światem głównego bohatera. Zanim to jednak nastąpi, to raz ostatni zajrzymy do Hieronimek.

Ostatnie słowa w Sforze zapowiadały, że w Cherubie sporo się będzie działo. Niemal od razu dostajemy potrzebny cios, takie, po którym trudno się pozbierać. Gdy emocje sięgają zenitu, dostajemy kolejny strzał. A potem długi czas wszystko stygnie, aż przez moment pomyślałam, że jak to tak. Dlaczego nagle wszystko ucichło i stało się takie powolne? Jednak gdzieś z tyłu głowy kołatała mi myśl, że to tylko cisza przed burzą. Burzę, o jakiej nikt nie śnił. Pioruny, błyskawice i dużo zwrotów akcji, po których nie wiadomo, kto jest zły, a kto dobry. Prawdziwy rollercoaster emocji.

Będę się powtarzać, ale Igor to naprawdę świetny facet. Może trochę poturbowany przez życie, lubiący wypić, ale nie cofnie się przed niczym, by sprawiedliwość wygrała, a winni zostali ukarani. Z każdą kolejną książką coraz bardziej lubię Zawadzką. Fajna babka z pazurem, która najbardziej kocha...swoją pracę.

To już trzecia pozycja, która dotyczy Gwidony i Hieronimek. Można mieć poczucie przesytu, że znowu autor sięga po to samo i odgrzewa kotlety. Nie w tym przypadku. Wszystko tu jest w punkt, dopracowane do perfekcji. Każdy bohater, scena czy rozmowa stawi absolutną całość. Działa jak dobrze naoliwiona maszyna.

Czy ja muszę mówić, że nie mogłam się oderwać? Łapałam każdą chwilę, by poznać rozwiązanie zagadki. A gdy ją poznałam, zrobiło mi się smutno. Chyba nigdy nie czułam podobnego uczucia. Takie ukłucie w żołądku, że to już koniec Hieronimek.

Miałam psychicznie odpocząć od Zielonej Góry, ale moje czytelnicze serce już tęskni za Igorem. Tym bardziej że czuje, że przeszłość jeszcze nie powiedziała ostatniego słowa.