Kres zaślepionych recenzja

Wierzycie, że kiedyś pojawi się lek, który będzie leczył wszystko?

Zapraszam was dzisiaj na recenzję drugiego tomu cyklu zaślepiony, czyli "Kres zaślepionych" Marcina Halskiego. Współpraca recenzentka.

W tej recenzji mogą pojawić się spojlery do pierwszego tomu, czytasz na własną odpowiedzialność.

Po zakończeniu pierwszego tomu nie mogłam doczekać się następnej części. Widziałam, że musi być, ponieważ to zakończenie, było najmocniejszą częścią całej książki. Bo o ile przez całą lekturę dobrze mi się to czytało i byłam wciągnięta, tak to zakończenie było dla mnie po prostu bardzo emocjonujące. Nie spodziewałam się go totalnie.

W tym tomie mamy dalszych losach Heniego i Soni.

Ja spodziewam się bardzo dużo po tej książce, przeważnie na po początku, jednak no trochę się zawiodłam tym drugim tomem.

I spodziewałam się dokąd dążymy w tej książce. Miałam tam jakieś swoje przypuszczenia jak to się skończy, jednocześnie liczyłam na coś mocniejszego. I miałam też nadzieję, że skończy się trochę smutno. Dlatego że ci bohaterowie byli kreowani na takich, że ich los jest okropne i ja miałam nadzieję, że to będzie jedna z tych książek, gdzie ten los im się nie poprawi.

W „Kres zaślepionych” dzieje się dużo więcej, mamy też inną dynamikę, bo już poznaliśmy ten świat i wiemy, jak działa plaga.

Ja czytałam tę książkę głównie dlatego, aby się dowiedzieć co z antidotum. I nawet mnie usatysfakcjonował te wątek. Może nie będzie to moja ulubiona seria, ale zdecydowanie będę ją polecać.

Zgodzę się ze stwierdzeniem, że to jest książka, która trzyma nas w napięciu, bo jest bardzo dobrze budowane, tak stopniowo. Ja już to pisałam przy pierwszej książce Marcina, którą czytałam, że potrafi budować świat, potrafi kreować bohaterów i budować napięcie i to jest w każdej jego książce. Ja to bardzo doceniam, bo mam ostatnio problem z książkami, które nie mają napięcie w ogóle albo mają tylko na początku a później zero. Tutaj tak nie jest.


. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .