Kołysanka recenzja

Wielka Historia, śląskie ciekawostki, lokalna polityka i rodzinne tajemnice. Sensacyjna fikcja w doskonałym stylu spleciona z historyczną prawdą. „Kołysanka”, piąty tom serii z prokuratorem IPN Jakubem Kanią przenosi nas na Śląsk Opolski. To właśnie tutaj, dobrze znany czytelnikom amator słodyczy i dobrej kuchni, specjalista od śledztw historycznych mierzyć się będzie z niezwykle trudną i ściśle poufną sprawą.

W jaki sposób XIX – wieczna historia okaleczonego w młodości, genialnego przedsiębiorcy Karola Goduli oraz jego podopiecznej i spadkobierczyni Joanny Gryzik wiąże się z tajemniczą obecnością w Kopicach, w 1945 r. światowej sławy kompozytora Arama Chaczaturiana? Jakie nastroje społeczne panowały na Śląsku po zakończeniu II wojny światowej i jak ułożyły się stosunki Ślązaków z niemieckimi uciekinierami i repatriantami? Jak głębokie są zadane wówczas rany i czy pozostają wciąż żywe? Odpowiedzi na te pytania znajdziecie na kartach najnowszej powieści Pana Macieja Siembiedy.

Wątki historyczne i współczesne, wzajemnie się w „Kołysance” przenikając, tworzą obraz powojennej historii Śląska Opolskiego i ludzkiej natury. Bohaterowie powieści to zarówno ludzie niegodziwi, zaślepieni chęcią władzy, prestiżu, bogactwa, ale także ci uczciwi, prawi, pracowici, zdolni do bezinteresownej miłości, pomocy, empatii. Wszyscy oni podejmują decyzje, które rzutują na życie ich bliskich, zarówno tu i teraz, jak i przyszłych pokoleń. Autor pokazuje też jak Wielka Historia determinuje ludzki los, jak przeszłość kształtuje przyszłość, a rodzinne animozje przekazywane są z pokolenia na pokolenie.

Pan Maciej Siembieda stworzył porywającą opowieść o tym jak egoizm, chciwość, żądza władzy i wielka namiętność niszczą człowieka i rodzinne więzy. Pokazuje, że kierując się miłością i ambicją można wiele zbudować, ale niewłaściwie je pojmując – jedynie burzyć. „Kołysanka” to historia o tym, jak czysta i bezinteresowna może być miłość, jak silnie łączy wspólnota doświadczeń. To historia, która uzmysławia nam, że to, co dla jednych ludzi ma ogromną wartość sentymentalną, niesie pociechę i daje ukojenie, dla innych stanowi jedynie dobro materiale.

Powieść zachwyca niezwykłą dbałością o poprawność językową, bogatą polszczyzną. Urzeka dbałość o szczegóły, umiejętność oddania ducha epoki i ludzkich nastrojów. Ujmuje sposób charakterystyki bohaterów. To ludzie autentyczni, prawdziwi, z krwi i kości, doskonale sportretowani. Ich rozterki moralne, problemy, z którymi się mierzą nie pozostawiają czytelnika obojętnym, angażują go emocjonalnie. Pan Maciej Siembieda ma niezwykły dar snucia opowieści. Czytelnik całkowicie się w niej zatraca. Kolejne strony pochłania z wypiekami na twarzy, współodczuwając z bohaterami i nie mogąc oderwać się od lektury.

Trwam w zachwycie i najmocniej polecam!