Kolor purpury recenzja

Ponadczasowa opowieść o miłości i życiu, której nie zapomnisz! Zdobywczyni nagrody Pulitzera i National Book Award.

„Kolor purpury” autorstwa Alice Walker to powieść, która od dawna była na mojej liście książek, które chcę przeczytać. Dlatego też, gdy tylko zobaczyłam zapowiedź wznowienia powieści, wiedziałam, że to wyjątkowa okazja, by w końcu sięgnąć po tę książkę.

„Kolor purpury” to powieść, którą autorka przerywa zmowę milczenia wobec przemocy domowej. To historia kobiet, które poprzez ból i nieustanną walkę, ukazały ogromny hart ducha i bohaterską odwagę.

Celia, uboga i cierpiąca w milczeniu ofiara przemocy rodzinnej pewnego dnia z pomocą znajomej znajduje w kufrze swojego męża listy od siostry. Nettie, wiele lat temu uciekła z rodzinnego domu. Celia przez cały czas była pewna, że jej siostra zaginęła. Z listów dowiaduje się, że Nettie wyjechała do Afryki, gdzie pracuje jako misjonarka. Dzięki listom od siostry Celia zbiera się na odwagę, by opuścić dręczącego ją męża i rozpocząć nowe życie.

„Kolor purpury” to niezwykle poruszająca historia kobiety, która w formie listów do Boga, a później do siostry, opisuje swoje życie. Sięgając po tę książkę, doskonale zdawałam sobie sprawę, z, jak wielkim kalibrem emocjonalnym przyjdzie mi się zmierzyć. Choć początek czytało mi się dość opornie, co spowodowane było jedynie błędami ortograficznymi, które autorka zamieściła celowo, to nie mogę zaprzeczyć, że powieść wciągnęła mnie od pierwszych stron. Z każdym kolejnym listem coraz bardziej zagłębiałam się w historii Celii.
„Kolor purpury” to powieść ukazująca nam, z jakim okrucieństwem musiały zmierzać się kobiety i z jakimi problemami musiały walczyć każdego dnia. Autorka, pisząc tę powieść, celowo użyła gwary, tym samym, ukazując nam, że kobiety w tamtych czasach nie miały możliwości kształcenia, co również zaniżało ich samoocenę.
„Kolor purpury” to bardzo emocjonująca i poruszająca historia o braku miłości, dążeniu do szczęścia i ułożeniu sobie życia. Historia Celii udowadnia nam, że warto, jest dążyć do obranych sobie celów i spełniać marzenia pomimo przeciwności, jakie stawia nam na drodze los. Bohaterowie powieści pokazują nam, że mimo braku wykształcenia, ograniczonych zasobów ciągle dokądś zmierzają i pomimo przeżytego cierpienia, starają się wszystko wybaczyć. „Kolor purpury” to jedna z najlepszych książek, jakie miałam przyjemność przeczytać. Ponadczasowa, ale niestety wciąż tak bardzo aktualna. Być może nie każdy będzie w stanie ją zrozumieć, ale mimo wszystko uważam, że każdy powinien ją przeczytać.