Chodziło o miłość recenzja

Opowieść o mężczyźnie koło trzydziestki, imieniem Aureliusz, którego jedynym celem życia jest się zakochać, jak najszybciej, najlepiej od pierwszego wejrzenia. Miłość ma rozwiązać wszystkie jego osobiste problemy. Wśród nich jest następujący: „Nie znoszę być dobry. Nie mam z tego żadnych korzyści. Nie jest w modzie być dobrym, tych dobrych się porzuca, a zostaje się z gnojkami. Przy dobrych się wypoczywa od życia, a z gnojkami bawi się do rana. Chciałem być gnojkiem.” No pewnie...

A w tle mamy kolejny zjadliwy portret pokolenia trzydziestolatków, korpoludków, którym dobrze się powodzi, ale w życiu osobistym to ludzie zaskakująco niedojrzali. Oto najbliższy przyjaciel Aureliusza, co się zakocha to, mu się partnerka znudzi i ją rzuca, więc mówi „Ostatnio wymyśliłem, że gdybym płacił lasce za to, że z nią jestem, to coś by z tego wyszło.(...) Kasa motywuje jak nic, więc gdybym jej płacił, to jest szansa, że bym ją traktował zupełnie serio i coś by z tego mogło być.” Dość oryginalny pomysł...

Z kolei najbliższa przyjaciółka bohatera: „ma w życiu kilka celów, nie chce się nigdy zestarzeć ani urodzić dziecka”, a że organizuje koncerty rockowe, to jej innym celem jest przesypianie się ze sławnymi wokalistami.

A Aureliusz wiąże się z szaloną, niekonwencjonalną kobietą, która zresztą pod koniec książki ląduje, w psychiatryku a ich romans to: „kochać się, pić, słuchać muzyki”. Książkę wypełnia szczegółowy opis tego romansu, pod koniec nużący.

Całe to pokolenie milienialsów jakieś nieautentyczne jest, jakby odgrywali nie swoje życiowe role. Widać to zresztą po samym Aureliuszu, który chodzi na psychoterapię i ma wielkie problemy z rozpoznaniem i wyrażeniem własnych uczuć. Poza tym żyją ci ludzie w świecie sztucznym trochę, jak z seriali TVN, żadnych problemów materialnych, hedonizm i łapanie chwili.

Pod koniec książka zaczyna się mocno dłużyć, ile można czytać o wizytach Aureliusza w psychiatryku? A potem skręca w stronę łzawego happy endu: miłość kwitnie, każdy znajduje tą jedyną drugą połowę na resztę życia. Łzy, oklaski, kurtyna. Kompletnie to ckliwe zakończenie nie pasuje do początku książki, jakoś nie wierzę w długotrwałe związki jej bohaterów.

W sumie mocno takie sobie to.