Kolejne 365 dni recenzja

Zacznę może od tego, że wszystkie części pochłonęłam dosłownie w locie. Po całej fali różnych, czasami niezbyt symaptyczych opinii na temat autorki i jej powieści, sposobu napisania książek, użytego przez nią języka oraz formy, długo minęło czasu zanim po te książki sięgnęłam....I to był błąd. Kolejny raz przekonałam się, że o gustach się nie dyskutuje, każdy ma swój. Jednym się podoba, drugim niekoniecznie. Czyjaś negatywna opinia, choćby nie wiem kto ją napisał nie musi być taka sama jak innego czytelnika - a w tym przypadku moja.

Trzecia część rozpoczyna się powiedziałabym dosłownie ,,na grubo,,. Laura, główna bohaterka leży w szpitalu po operacjach, które były nieuniknione po postrzeleniu. Mimo usilnych starań lekarzy traci dziecko i to jest moment, kiedy zaczyna się wszystko walić, choć sama o tym jeszcze wówczas nie wie. Jakby tego było mało, ma usuniętą nerkę i wszczepione nowe serce.... Massimo czuwa nad swoją żoną i jak tylko jest już to możliwe, zabiera ją ze szpitala, aby mogła dochodzić do siebie w domu. Nie wszystko jednak jest już takie jak przed porwaniem Laury i tym co się później wydarzyło.
Ona w stanie depresji nie jest w stanie wyjść z łóżka, on odsuwa się od niej przeżywając po swojemu swoją żałobę. Na pomoc jak zawsze przychodzi jedyna i niepowtarzalna przyjaciółka, ,,siostra,, i kobieta wulkan - Olga. To właśnie dzięki niej Laura staje na nogi i zaczyna powoli wracać do życia. Za podpowiedzią psychoterapeuty, do którego zaprowadziła ją przyjaciółka, Laura postanawia rzucić się w wir pracy i zaczyna budować markę odzieżową. Wyjazdy, spotkania, ciągły pęd pozwalają jej zapomnieć o stracie dziecka, wyjątkiem jest jednak to, że nie może wyrzucić z pamięci osoby, która ją porwała - Marcela Nacho Matosa.

Rozpoczyna się nowa sceneria, w której główne role odgrywają Laura i Nacho. Walka o rozwód, ślub Olgi i Domenico - sytuacje, w których pojawiać się będzie poznanie prawdziwej twarzy - Massimo. Jak to się wszystko zakończy pozostawiam jako wielką niewiadomą, dla tych którzy jeszcze nie czytali.

Podsumowując mogę powiedzieć, że chociaż byłam zszokowana tym co wydarzyło się w trzeciej części, nie żałuję, że po nią sięgnęłam. Ilość sytuacji przerosła moje oczekiwania. Nie spodziewałam się, że wejdzie jeszcze inna osoba do głównej roli. Nie zmienia to faktu, że różnorodność jaką zafundowała B.Lipińska z pewnością przyciągnie jeszcze nie jednego czytelnika.
Jak dla mnie ogromne brawa za ukazanie przyjaźni między dwiema kobietami...szczerej, prawdziwej, bez owijania w bawełnę. Teksty i poczucie humoru - jedyne w swoim rodzaju...:-) Olga ...- najlepsza babka o jakiej czytałam, jeśli miałabym ocenić jej ,,język,, chyba właśnie on sprawi, że trafi jeszcze do wielu serc... z racji tego, że pod nim kryje się dobra dusza...;-) Polecam!