Kociarz recenzja

"Kociarz" to zbiór dwunastu opowiadań, mogą one wydawać się trochę dziwne a wręcz nawet niezrozumiałe, ale moim zdaniem właśnie w tym tkwi ich ciekawość, są niesamowite, są inne. Opowiadają szczerze o miłości, o nieudanych randkach, o dziwnych marzeniach, które przecież zdarzają się nam na co dzień, lecz o których sami nikomu nie mówimy, a nawet staramy się nie myśleć tylko zapomnieć i udawać się się to nie zdarzyło. Oczywiście z tych kilkunastu opowiadań każdy z pewnością wybierze swoje ulubione, najpopularniejsze jest tytułowe opowiadanie to mnie wciągnęły "Sardynki" - o zabawie niby odwrotnej jak w chowanego wymyślonej przez dziewczynki, oraz "Lustro, wiadro i stara kość", które jest niczym baśń i opowiada o niespełnionej miłości zakochanej księżniczki, oraz "Niedobry chłopiec" o bardzo dziwnej przyjaźni, w której małżeństwo prowadzi niebezpieczną grę z nastolatkiem.
Chociaż gdy wróciłam do spisu treści to przypomniały mi się również i inne, więc miałabym problem wybrać najlepsze. One wszystkie są po prostu dobre. Pokazują nam jak obecnie ludzie nie potrafią się ze sobą porozumiewać, oczywiście przez różne komunikatory internetowe, portale społecznościowe to bardzo dobrze sobie radzimy, lecz takie normalne relacje międzyludzkie spadły na dalszy plan i trudno jest się tak po ludzku dogadać. Każde opowiadanie zmusza nas do refleksji, czy rzeczywiście jest tak autorka to opisała, czy musimy tak żyć, i czy chcemy tak żyć, w świecie pozbawionym prawdziwej miłości, szacunku dla drugiego człowieka, czy chcemy być egoistami i walczyć tylko o zaspokojenie swoich fantazji, swoich wyobrażeń i uszczęśliwienia tylko siebie? Myślę, że każdy czytelnik nie tylko młodzież, powinien przeczytać ten zbiór opowiadań, które tak realistycznie obrazują nasze obecne życie wśród wszechobecnych mediów różnego rodzaju. Każdy z tych tekstów wciąga nas w opowieść, dostarcza wielu różnych emocji, nie pozwala o sobie zapomnieć. Myślę, że było to chyba zamysłem debiutującej amerykańskiej pisarki Kristen Roupenian

Nie mogę powiedzieć, że lubię lub nie lubię opowiadań. Zawsze wolałam dłuższe rodzaje literatury, ale czasem czytam krótkie treści. Ostatnio, gdy często mnie odwiedzają wnuki, to czytam im krótkie bajeczki, więc powoli przyzwyczajam się do krótszej formy literatury.
Mimo to polecam wszystkim ten debiut do przeczytania i przemyślenia.