Kociarz recenzja

 Dwanaście krótkich opowiadań stanowi o pełni powieści Kociarz Kristen Roupenian. Zachwycają swoją różnorodnością i innością. Każde z nich dotyka ważnego problemu, z którym zmagają się ludzie żyjący w dzisiejszych czasach. Świat wyimaginowany i wirtualny, pełen skrajnych emocji i wrażeń. Czy taki świat dzisiaj istnieje? Czy jest on tylko wytworem naszej wyobraźni? A może ludzie pozbawieni wrażliwości uciekają celowo w ten nieistniejący świat? Tam jesteśmy anonimowi, to tak jak byśmy nie istnieli …
 Te opowiadania niosą przekaz stanowiący o dzisiejszym świecie, trochę brutalnym i zepsutym, często pozbawionym wartości godnych naśladowania. Ale ukazują one drugą twarz ludzi. Jaką? Ludzi niezdolnych do głębszych uczuć, myślących tylko o sobie i zaspokojeniu swoich potrzeb, często wyimaginowanych i zbędnych. Skłaniają ludzi do zachowań niegodnych ludzi, upokarzają, a często uzależniają ofiary od siebie. Kim są ofiary? To ludzie pogubieni i samotni, będący na życiowym zakręcie, łatwi do manipulacji. Tak jak w opowiadaniu Niedobry chłopiec. Para uzależnia od siebie przyjaciela, tłumiącego ból po rozstaniu z dziewczyną. Początkowo stają się jego przyjaciółmi, a z czasem wciągają w swoją niewinną grę. Gdy wszelkie bariery przyzwoitości zostaną przekroczone, przyjaciel jest już ich, robi to, na co oni mają ochotę, zaspokaja ich wymyślne fantazje erotyczne, jest narzędziem w ich rękach. Od nich nie można się wyzwolić …
 Opowiadania są do granic możliwości minimalistyczne, zarówno pod względem liczby bohaterów, jak i akcji. W każdym występuję dosłownie kilku bohaterów, zdecydowanie ważniejsze są ich emocje i wewnętrzne rozterki. One nas osaczają, beznamiętnie oplatają, zmieniają nasze spojrzenie na istotne problemy poruszane w tej książce. 
 Bohaterka tytułowego opowiadania Kociarz doznaje rozczarowania, gdy w rzeczywistości spotyka się z mężczyzną, którego poznała w wirtualnym świecie. Jaki ten świat okazał się złudny i nieprawdziwy. Spotkanie w realnym świecie sprowadza ją na ziemię. Noc spędzoną z nieznajomym podsumowuje w jednym zdaniu:

 Powieść szokuje i wzrusza, powoduje obrzydzenie i niesmak, żal i gorycz wstrząsa nami. Egoizm, pycha i przekonanie bohaterów o swojej nieomylności i wyższości nad innymi przeraża. Czy takie dzisiaj jest nasze pokolenie? Ta doskonała próba zmierzenia się z problemami dzisiejszego świata pokazuje panoramę problemów i rozterek targających ludźmi. 
 Z uwagi na to, iż opowiadania są krótkie, czyta się je bardzo szybko. Czy są lekkie? Nie do końca, gdyż poruszają istotne zagadnienia egzystencjalne. Wymagają refleksji i przemyśleń, stoczenia wewnętrznej walki.
 Czy polecam tę powieść? Zdecydowanie tak. Otwiera oczy na problemy dzisiejszego świata, przestrzega przed egoizmem i pychą, przypomina, że obok nas jest drugi człowiek, na którego warto zwrócić uwagę i pomóc mu, gdy wymaga tego dana sytuacja. Nie można myśleć tylko o sobie i zaspokajaniu swoich potrzeb, trzeba być choć odrobinę wrażliwym na problemy innych. 
 Jednym zdaniem: minimum słów, bogactwo i wielość przeżyć!