Wichrowe Wzgórza recenzja

"Wichrowe wzgórza" to powieść doprawdy niepowtarzalna. Historia miłości Heathcliffa i Katarzyny zostanie w mojej pamięci na długo i na pewno będę do niej wracać.

Akcja "Wichrowych wzgórz" ma miejsce w posępnych i wietrznych wrzosowiskach Yorkshire. Wszystko zaczyna się, gdy podczas wizyty w Liverpoolu pan Earnshaw znajduje małego chłopca i postanawia przygarnąć znajdę pod swój dach. Malec przyjmuje imię Heathcliff i staje się członkiem rodziny. Szybko klimatyzuje się i zaprzyjaźnia z Katarzyną. Niestety jej brat nie podziela entuzjazmu "Cyganem". Kiedy po śmierci pana Earshaw, Hindely zostaje głową rodziny, silniej okazuje Heathcliffowi swoją niechęć. Mimo miłości do Katarzyny, Heathcliff opuszcza Wichrowe wzgórza i dopiero po kilku latach wraca z planem zemsty.

"Wichrowe Wzgórza" to nietypowa książka. Wyłamuje się ona z konwenansów i standardów wiktoriańskiego społeczeństwa; napisana przez kobietę - w czasie, kiedy „równouprawnienie” było słowem co najmniej nieprzyzwoitym, a przede wszystkim mówi o sile uczuć nie w sposób moralizatorski i pouczający, ale tajemniczy i mroczny. Aby wydać książkę, Emily Brontë przybrała pseudonim Bell Ellis.

„Kocham ciebie, choć mnie zabijasz, lecz czy mogę wybaczyć ci to, że zabijasz siebie?”

"Wichrowe wzgórza" to opowieść o nieszczęśliwej, wiecznej miłości, sile zazdrości i zdradzie. O tym, jak niespełniona miłość zmienia człowieka na zawsze i posuwa do nieludzkich zachowań. Niezwykły klimat wrzosowisk Yorkshire wspaniale podkreśla atmosferę panującą w Wichrowych wzgórzach. Książka budzi w czytelniku mnóstwo emocji.

Nic dziwnego, że "Wichrowe wzgórza" są klasyką literatury anglosaskiej.

Ocena: 8/10

herbaciane-ksiazki.blogspot.com