Kobieta w oknie recenzja

Kupiłam tę książkę zanim stała się popularna i rozreklamowana. Lubię utwory, które nie są oczywiste i przewidywalne, a zakończenie tej pozycji było dla mnie zaskoczeniem.
Wiem, że wiele ludzi się zawiodło, ale mnie to nie dotyczy. Z ciekawością poznawałam życie Anny Fox, chociaż nie lubiłam jej jako bohaterki. Uzależnienie od alkoholu i leków, agorafobia, wyobcowanie, ciągły lęk - to wszystko doprowadziło do jej całkowitego upadku. Mieszka z lokatorem, który pomaga jej w drobnych naprawach. To od początku wydawało mi się dziwne. Jak osoba, która boi się prawie wszystkiego wpuszcza do swojego domu obcego mężczyznę?
Kobieta popada w paranoję, ciągle wraca do przeszłości, opowiada o swoich traumach i strachu. Wspomina wypadek, przez który do teraz mierzy się z agorafobią, czyli lękiem przed otwartą przestrzenią. Nie wychodzi z domu, nie jest w stanie wyjść nawet do furtki swojego domu. Stara się nad tym pracować i dzięki spotkaniom z terapeutą osiąga cel drobnymi krokami. Wychodzi na podwórko z parasolem, który jest dla niej tarczą i chroni przed światem. Jest to chyba jedyna rzecz, z którą sobie radzi. Całe jej życie jest oparte na strachu. W pewnym momencie w jej życiu zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Książka staje się kryminałem, a kobieta nie rozumie już niczego. Przez swój stan nie potrafi zaufać swoim własnym oczom. Nie wie, co sobie wyobraziła a co naprawdę się wydarzyło. Dopiero w tym momencie książka stała się dla mnie ciekawa. Nie przewidziałam zakończenia i po odłożeniu jej na półkę nie czułam zawodu. Zdecydowałam się na obejrzenie filmu i nie była to dobra decyzja. Nie polecam ekranizacji, jest tragiczna. Jeśli nie podoba Wam się książka to film może okazać się jeszcze gorszy. Zepsuł mi całe wyobrażenie o tej historii, bo w mojej głowie okazała się lepsza.
„Kobieta w oknie” nie jest niczym wyjątkowym, ale nie zasługuje na aż tak słabe opinie. Oczywiście jest mnóstwo książek, które są o wiele ciekawsze i warte uwagi. Na pewno nie wróciłabym do niej w przyszłości.