Długa zima w N. recenzja

Żyjemy w świecie pozorów. Nieustannej gry. To, co wydaje się na pierwszy rzut oka dobre może okazać się w rzeczywistości złe, to, co piękne - pełne ohydy, a to, co szlachetne – obłudne i fałszywe. Tak naprawdę, chyba nikt już się temu nie dziwi. Przyjmuje się to chłodno jako kolejny wytwór chorej cywilizacji. Ale dlaczego udajemy…?

Alina Krzywiec w swej książce pt. „Długa zima w N.” kreuje świat pełen intryg, zakłamania, udawanych uczuć. Jej bohaterowie to ludzie po przejściach – zindywidualizowani, z różnorodnymi, dobrze nakreślonymi, portretami psychologicznymi, ambitni i konsekwentni w działaniu.

Maria B. to na pozór szczęśliwa mężatka z dzieckiem. Dopiero co przeprowadziła się do N., małej miejscowości na Mazurach, gdzie jej mąż dostał posadę. Maria to kobieta niespełniona, znużona codziennym życiem i obowiązkami, jakie przynosi. Dlatego szuka wrażeń poza swoim domem i znajduje je… w ramionach przystojnego i namiętnego prokuratora, który jednak po paru spotkaniach, ku jej pełnemu zdziwieniu (przecież razem było im tak dobrze!), rzuca ją. Rozżalona Maria staje się jeszcze bardziej nieznośna dla bliskich. Jej częste wybuchy gniewu oddalają ją od tych, którzy chcą ją kochać i troczyć się o nią.

Tak dzieje się do czasu, gdy miejscowy listonosz Mariusz - jak co tydzień otwiera - kilka listów i paczek. Pech albo szczęście chciało, że trafiło na korespondencje Marii. Mężczyzna jest nią zaintrygowany – gdy się poznają, już wie, że na taką kobietę czekał całe życie. To, co dzieje się dalej – tylko zaskakuje.

„Długa zima w N.” to ciekawie skonstruowania, przemyślana i dopracowana opowieść o miłości, zdradzie, porzuceniu, ambicjach, rodzinie, pożądaniu, pragnieniu dominacji, a przede wszystkim o zagubieniu i poszukiwaniu szczęścia, niemożności ujrzenia go tuż obok siebie, w wydawałoby się bliskich osobach. Powieść zdejmuje więc z ludzi maski dobra i uczciwości, jakie zwykli nakładać; obnaża ich wewnętrzne zepsucie i egoizm.

Czytając tę książkę wyczuwa się napięcie, które nie ustępuje do końca. Czytelnik zafascynowany historią Marii, nie jest w stanie się od niej oderwać. Ponadto tego napięcia, towarzyszącego także bohaterom, dodatkowo udzielają ciekawie prowadzone dialogi i styl autorki – prosty, ale nie wulgarny, pełen niedomówień i subtelnego erotyzmu.

Powieść idealna na długie zimowe wieczory. Polecam wszystkim tym, którzy chcą poznać i zmierzyć się z odważną współczesną polską prozą.