Jestem baba recenzja

Gdy dopada mnie chandra, sprawdzonym sposobem na jej przepędzenie jest poezja. Mam kilku poetów, którzy pomagają przetrwać trudne chwile. Wśród nich jest Anna Świrszczyńska. Poetka i dziennikarka, mocno związana z Krakowem, gdzie pracowała w redakcjach "Dziennika Polskiego" i "Tygodnika Powszechnego".
Tomik "Jestem baba" jest mocno zaczytany. Jego dodatkowym atutem są wspaniałe rysunki Mai Berezowskiej. Dodają wierszom klimatu, zapachu i niezwykłej czułości. Te emocje odnajduję w wierszach Świrszczyńskiej lecz bardzo często muszę ich szukać pod przykrywką gwałtownych przeżyć i uczuć podmiotu lirycznego.
Większość wierszy jest niesamowicie zmysłowa, otoczona pragnieniem przeżycia tej jedynej, niepowtarzalnej miłości. Ale jest w nich również smutek zdrady, odtrącenia i zapomnienia. Przeglądam się w tych poetyckich odsłonach i jestem spełniona.

Proste, ale jakże celne określenia poetki, tworzą piękno Kobiety:

Ciekawy jest wiersz napisany w formie dialogu, "Rozmowa nocą". Pomimo upływu kilkudziesięciu lat, nie zestarzał się ani o jotę. Dokładnie w taki sposób mogą rozmawiać kochankowie w XXI w. I tutaj również chylę czoła dla talentu poetki. Ileż było w niej wrażliwości i otwarcia na drugiego człowieka aby w prostych, nie skomplikowanych słowach, zapisać to co się dzieje na linii dwojga kochających serc.
Niezwykle piękny i zapadający w serce jest opis tęsknoty. Tego uczucia, które nigdy nie zasypia lecz drąży nasze wnętrze. Dokładnie taki stan odnajdujemy u Świrszczyńskiej:

Dla kogo jest ta poezja? Moim zdaniem zarówno dla kobiet, jak i dla mężczyzn. Kobiety mogą w niej odnaleźć własne pragnienia i emocje. Poszukać drogowskazów dla wyrywającej się duszy lub zagubionego serca. Mężczyznom dane będzie podglądnąć zarówno pary w miłosnych uniesieniach, jak i wybranki serca, które jakże często kamuflują swoje odczucia.
Jedno jest pewne- nikogo ta poezja nie pozostawi obojętnym.