Konfetti recenzja

"Konfetti" autorstwa Moniki Kłos przyciągnęła mnie do siebie głównie swoją okładką, która jest naprawdę intrygująca. Byłam niezmiernie ciekawa kim jest Mona oraz jakie nieszczęścia ją spotkały.

To kolejna książka, która miała na celu pokazanie kobiecej siły. Miała, no właśnie.

Przyznam szczerze, że książka mnie zaciekawiła, ale uważam, że autorka nie wykorzystała pełnego potencjału tej historii. "Konfetti" to zbiór wydarzeń z życia Mony, które mogłyby zostać bardziej rozwinięte. To nie jest ciągła historia, tylko ważniejsze momenty z jej życia.

Początkowo wszelkie nieszczęścia, które dosięgają Monę, dotyczą jej relacji z mężczyznami. Zdrady i brak wiary w miłość, to hasła, które wręcz biją z tej książki. Nie wiem, czy historia choć w jakimś calu jest prawdziwa, czy też nie. Podobała mi się ta książka, ale czuję prawdziwy niedosyt po jej przeczytaniu.

Ta książka to prawdziwy rollercoaster emocjonalny. Dużo się w niej dzieje i nie ma tu momentów obojętnych. Są chwile i doświadczenia bardzo złe albo bardzo dobre i z czasem taka huśtawka staje się emocjonalnie trudna do wytrzymania.

.

Wstaję z łóżka. Coś mnie obudziło, ale nie jestem pewna co.
Słyszę szum prysznica. Dotykam pościeli obok, ale moja ręka nie napotyka oporu. Pościel jest zimna, a druga połowa łóżka pusta.
Przez niedomknięte okno przebijają się pierwsze promienie słońca. Kiedy oczy przyzwyczają się do światła dziennego, rozglądam się powoli po pokoju.
Nogą napotykam porozrzucane po całym pokoju ubrania. Zaczynam przypominać sobie wczorajszą noc. Czułość, którą mi okazywał. Ciepło bijące z jego ramion, jego pocałunków. Mimowolnie zaczynam się uśmiechać, a na skórze czuję jego dotyk. Moje wspomnienia przerywa trzaśnięcie drzwiami.
Rozluźniam się i przygotowuję na kolejne pieszczoty. Kiedy go widzę uśmiech schodzi mi z twarzy.
-Co Ty tu jeszcze robisz? Wynoś się do siebie. Albo zrób mi śniadanie, jestem głodny - mówiąc to, rzucił mokry ręcznik na łóżko.
Patrzyłam na niego z niedowierzaniem.
-Ale rusz się. Nie lubię czekać.
Mój świat rozpadł się na milion kawałków. Niczym konfetti na czarnym od nocy niebie.