Klub martwych recenzja

Moja przygoda z Sookie Stackhouse rozpoczęła się już dawno temu za sprawą uwielbianego przeze mnie serialu "Czysta krew", oczywiście więc ciekawa jak to jest z książką, bez której nie powstałaby ekranizacja, przystąpiłam do przyjemnej lektury.

„-Kogo mięliście szukać? -Dużego bruneta i wysokiego blondyna. I jeszcze blondynki, całkiem młodej, o ładnych cyckach. Eric podniósł rękę tak szybko, że ledwo to zauważyłam. Właściwie widziałam tylko efekt- krew spływającą Sonny'emu po twarzy. -Mówisz o mojej przyszłej kochance, więc wykaż się większym szacunkiem.”

"Klub martwych" to trzecia część przygód kelnerki, a zarazem telepatki Sookie Stackhouse. Życie kobiety, już i tak skomplikowane przez jej "dar", komplikuje się jeszcze bardziej, gdy poznaje ona w pierwszej części wampira Billa Comptona i się w nim... zakochuje. W tej części pozornie idealny związek głównej bohaterki i wampira przeżywa swój pierwszy kryzys. Bill jest nieobecny duchem, skupia się na pracy nad tajemniczym projektem, a przez to poświęca coraz mniej czasu swojej lubej. Dziewczyna, aby uratować swojego kochanka zostaje zmuszona po raz kolejny do współpracowania z wampirami, a konkretnie z jednym, przystojnym właścicielem "Fangtasii" Ericem Northmanem. Jednak im bardziej zagłębia się w wampirze intrygi, tym bardziej przestaje wierzyć, że jej związek z jednym z nich przetrwa...

„Widocznie jednak moje życie nie było dostatecznie ciekawe, by ktoś chciał je ze mną dzielić.”

Każdy, kto zapoznał się z tą serią wie, że jest ona dla mało wymagających czytelników, ot, idealna lektura na wieczór. Charlaine Harris ma prosty, współczesny styl pisania, przez co lekturę pochłania się w ekspresowym tempie. "Klub martwych" minimalnie wybija się od poprzednich części, ponieważ mamy w nim więcej krwi i akcji, niźli romantycznej miłości głównych bohaterów. Polecam i zachęcam do zapoznania się z perypetiami telepatki Sookie Stackhouse osobom, które jeszcze nie miały z nią przyjemności.