Klub czytelniczy dla samotnych serc recenzja

„Klub czytelniczy dla samotnych serc” Sary Nishy Adams to powieść, która zaczyna się leniwie, by rozkręcać się powoli co nie znaczy, że raptem akcja rozkręci się na dobre. To znaczy, że w pewnym momencie ta historia zaczyna wciągać, zastanawiać i przede wszystkim wzruszać. „Klub czytelniczy samotnych serc” to powieść o samotności w świecie pełnym innych ludzi. To historia przeżywania żałoby po spodziewanych odejściu, ale też śmierci, która nas zaskoczyła i którą trudno zrozumieć. Bohaterami są ludzie, ale bohaterami są również książki, zwłaszcza te, które znajdują się na pewnej liście. Wykaz tytułów poprzedza nieco intrygujące zdanie: Na wypadek, gdyby okazały się potrzebne. Bohaterom powieści Sary Nishy Adams okazały się pomocne w zrozumieniu niektórych spraw, co więcej, książki sprawiły, że zacieśniły się relacje bohaterów z otoczeniem, a przede wszystkim z rodziną. Większość tytułów z powieściowej listy książek polecanych przeczytałam, dlatego wydaje mi się, że to sprawiło, iż „Klub czytelniczy dla samotnych serc” do mnie przemówił bardzo silnie. Bohaterowie tej powieści nie są wyjątkowi, mają swoje wady, przez które nie w każdej sytuacji dają się lubić, ale mimo to, chce się czytać dalej i dalej…

„Klub czytelniczy dla samotnych serc” to także powieść o małych bibliotekach, które nieodwiedzane tracą rację bytu, a to przecież nie tylko miejsca, gdzie można wypożyczyć książki. Biblioteki to enklawy, gdzie można prowadzić dyskusje na różne tematy, nie tylko literackie, gdzie można zakładać różne kluby zainteresowań, a przy okazji pomału wdrażać się w czytanie. Bez czytelników lub użytkowników biblioteka nie istnieje, a jeśli nie istnieje, to trzeba ją zlikwidować. Bardzo podobała mi się akcja ratowania powieściowej biblioteki i to, jak społeczeństwo się w nią zaangażowało.

Wspomniałam o liście tytułów książek – ten wykaz to również bohater powieści, a działanie wypisanych przez Najnę tytułów na Mukesza, Aleishę i wiele innych osób działało krzepiąco. „Klub czytelniczy dla samotnych serc” to także powieść o biblioterapeutycznej sile czytania książek. W biblioterapii jedną z najważniejszych rzeczy jest odpowiedni dobór lektury do stanu ducha, nastroju, sytuacji jej odbiorcy.

Polecam tę ciepłą, pełną głębi, nieskomplikowaną, zdawałoby się powolną powieść o miłości ludzi do książek i o miłości książek do nas.