Znachor recenzja

Dziś chciałabym przypomnieć Wam o utworze Tadeusza Dołęgi-Mostowicza, (do którego często wracam) Znachor. Powieść początkowo miała być scenariuszem filmowym, który nie zyskał aprobaty.

Rafał Wilczur, to renomowany i poważany chirurg. Wydaje się, że jest szczęśliwym i spełnionym człowiekiem. Lecz los bywa przekorny. Beata, małżonka profesora, nie potrafi w żyć jego cieniu. Odchodzi więc z innym mężczyzną. Zrozpaczony lekarz włóczy się po mieście, wreszcie ktoś postanowia wykorzystać nadarzającą się okazję...

Mija kilka lat. Bohater już jako Antoni Kosiba ( w wyniku pobicia doznał amnezji),odnalazł swoje nowe miejsce na ziemi. Przeprowadza udaną operację syna gospodarza. Cieszy się odtąd estymą i mirem. Nie wszystkim jednak podobają się te praktyki . Doktor z Radoliszek, zazdrosny o sukces znachora, marzy o tym, aby postawić go przed sądem. I się doczekał...

W tym samym czasie skromna sklepikarka Marysia i hrabia Leszek Czyński mają się ku sobie. Niestety, młoda dziewczyna nie przypadła do gustu możnemu państwu. W grę wchodziły różnice klasowe, konwenanse. Zakochani jednak postanawiają wbrew wszystkim, być ze sobą. Nie są świadomi nadciągających nieuchronnie wydarzeń. Są jeszcze osoby, które źle im życzą i nie cofną się przed niczym.

Powieść Znachor traktuje o nieszczęśliwej miłości, złamanej karierze, prawdzie, nierównościach społecznych. Wraz z Tadeuszem Dołęgą- Mostowiczem przenosimy się do epoki międzywojnia. Poznajemy zawiłości natury ludzkiej, intrygi, zawiść. I ten piękny, zapomniany język, zakurzone zwyczaje.

Powstała kontynuacja dziejów tego nietuzinkowego chirurga, Profesor Wilczur. Druga część jest równie emocjonująca.

Polecam: https://ladymakbet33.blogspot.com/2020/04/klasyka-literatury.html