Ania z Zielonego Wzgórza recenzja

"Ania z Zielonego Wzgórza" to jedna z najlepszych książek, które dane mi było przeczytać. Ma w sobie niezliczoną ilość morałów i życiowych prawd, które jednak nie nadają książce ciężkości - wręcz przeciwnie, są przemycane między wierszami w nienachalny i wyjątkowy dla siebie sposób.
Na samym początku poznajemy tytułową bohaterkę - Ania to mieszkanka domu dziecka, mimo młodego wieku ciężko doświadczona przez życie. Za szarymi mury sierocińca "nie maj pola dla popisu jej wyobraźni" jak zwykła mawaić. Omyłkowo dziewczynka trafia na Zielone Wzgórze, do Maryli i Mateusza Cuthbertów - starszego rodzeństwa, które postanowiło zaadoptować chłopca do pomocy w gospodarstwie. Gdy Ania dowiaduje się o pomyłce, jest w "otchłani rozpaczy" i nie może pogodzić się z myślą o powrocie do domu dziecka. Jednak, ku jej zaskoczeniu, Maryla i Mateusz postanawiają zatrzymać dziewczynkę u siebie - mała od początku skradła ich serca swoją szczerością i gadatliwością, którą w kilka minut zapełniła zawsze tak cichy dom.
Od tego czasu rozpoczynają się przygody Ani jako mieszkanki Zielonego Wzgórza. Zostaje zapisana do szkółki niedzielnej i zaczyna uczęszczać do szkoły. Musi zmagać się z wieloma krzywdzącymi stereotypami, którymi jest definiowana przez innych jako dziecko z sierocińca. Każda złośliwa i niemiła uwaga rani dziewczynkę, ze względu na jej niesamowitą wrażliwość. Mimo wszystko, dzięki swojemu charakterowi, szybko zjednuje sobie ludzi i znajduje przyjaciół. Najbliższa jej sercu staje się Diana - rówieśniczka z bliskiego sąsiedztwa. Dziewczynki przyrzekają sobie wieczną przyjaźń, która w pewnym rozdziale zostanie wystwiona na straszną próbę, przez nieuwagę Ani.
Ania jest niesamowitą pomocą i pociechą dla swoich wychowawców. Maryla próbuje wykorzenić z niej nieumyślność i zbyt wielkie rozmarzenie przy wykonywaniu prac, przez co rudowłosa dziewczynka często wpada w niemałe tarapaty. Faktycznie, nieograniczona wyobraźnia to jej zdecydowana wizytówka. Gdy wchodzi do wyimaginowanego przez siebie świata, całkowicie zapomina o codzienności przez co nieraz zdarzyło jej się np. spalić ciasto albo całkowicie zapomnieć o dotychczas wykonywanej czynności.
Do takiej książki chętnie powraca się ponownie z pięknymi wspomnieniami i sentymentem. Za każdym razem czytelnik odkrywa w niej coś innego i wynosi coś dla siebie. Zdecydowanie obowiązkowa pozycja dla każego.