Później recenzja

Jamie, chłopiec z wyjątkowymi zdolnościami, o których od dnia pierwszej wizji wiedzą tylko on i jego matka. Niestety do czasu. Tia Conclin samotnie wychowuje syna. Ciężko haruje, a mimo to często ledwo wiąże koniec z końcem. Kiedy autor książki, na której miała wreszcie zarobić sporą sumę, umiera przed ukończeniem powieści, kobieta, przyparta do muru, postanawia wykorzystać umiejętności syna. Co w tej sytuacji może zaradzić kilkuletni chłopiec? Otóż mały James widzi zmarłych. Mało tego, może z nimi rozmawiać, a Ci są zmuszeni, by zawsze mówić mu prawdę. Kiedy Tia wykorzystuje dar chłopca do ratowania swojego biznesu, dotychczas skrzętnie skrywana tajemnica wychodzi na jaw. Przyjaciółka matki, a jednocześnie nowojorska policjantka, zmusza chłopca do pomocy w namierzeniu mordercy. Niestety nie wszyscy zmarli są pozytywnie nastawieni do tych, którzy zostali. Kolejna rozmowa z osobą z zaświatów ściąga na Jamiego przekleństwo. Będzie musiał stoczyć z umarłym walkę. Jeśli wygra, ten będzie musiał pojawić się na każde wezwanie chłopca. Czy ta straszna gra skończy się dobrze dla Jamesa? Wyjątkowy dar może okazać się prawdziwym przekleństwem.

"Później" to Stephen King w zupełnie innym wydaniu. Lepszy czy gorszy? Po prostu inny. Nie ma w tej książce zbyt wielu momentów mrożących krew w żyłach. Raczej utrzymuje ona czytelnika w stanie permanentnego niepokoju. Silnie rozbudowany wątek obyczajowy zwraca uwagę na międzyludzkie relacje. Pokazuje, że miłość może zamknąć oczy, jednak w obliczu zagrożenia bezpieczeństwa dziecka wszelkie inne wartości tracą wagę. Najistotniejszy jednak ciągle pozostaje, jak to zawsze u autora było, element paranormalny. Ciekawy, jak zwykle już chyba nawiązujący do wcześniejszej twórczości Kinga. Czy zapierało mi dech podczas czytania? Uczciwie odpowiem - nie. Czy lektura sprawiła mi przyjemność? Czy nie żałuję poświęconego na nią czasu? Zdecydowanie nie żałuję. Jest to niewątpliwie delikatniejsze wydanie Mistrza Grozy, jednak ciągle utrzymujące wysoki poziom w gatunku.