Kilometr zerowy. Droga do szczęścia recenzja

„Kilometr zerowy. Droga do szczęścia” autorstwa Maud Ankaoua to powieść okrzyknięta francuskim bestsellerem. Czy można sobie odmówić takiej lektury? Choć rzadko sięgam po literaturę piękną, zdecydowałam się dać szansę tej powieści, choćby z tego względu, że historie, których fabuła rozgrywa się w górach przyciągają mnie do siebie jak magnes.

Ile jesteś w stanie poświęcić, by uratować przyjaciółkę?

Pracująca jako dyrektorka finansowa, pochłonięta pracą i spędzająca długie godziny w biurze, Maëlle, nie ma czasu, by zastanowić się nad swoim życiem, rozwijać pasje i spełniać marzenia.
Wszystko jednak zmienia się w chwili, kiedy najbliższa przyjaciółka prosi ją o pomoc. Maëlle czeka podróż do Nepalu, gdzie musi zdobyć manuskrypt, który pomoże Romane pokonać chorobę.
Pomimo strachu i obaw przed tym, co ją czeka, Maëlle decyduje się na wyprawę i wyrusza w Himalaje. Początkowo ciężko jej się przyzwyczaić do panujących warunków, jednak wiecznie zabiegana kobieta w końcu odnajduje spokój i ma czas, by pomyśleć nad własnym życiem i otworzyć się na piękno otaczającego ją świata i ludzi. Ta nieoczekiwana podróż całkowicie odmieni życie Maëlle.

Historia zawarta na kartach powieści niewątpliwie potrafi zaintrygować czytelnika i sprawić, że oddaje się on lekturze całym sobą, bez względu na to, co w danej chwili go otacza. Powieść wciągnęła mnie od pierwszych stron i przyznaję, że czytałam ją z zaciekawieniem. Jednak nie zrobiła ona na mnie zbyt dużego wrażenia. Z pewnością jest to historia pełna mądrości i dobrych rad, która sprawia, że czytelnik przystaje na moment i oddaje się refleksji nad własnym życiem. Nie jestem zwolenniczką takich książek, nie czytam poradników, a mając przed sobą tę powieść i kartkując kolejne strony, odnosiłam wrażenie, że trzymam w ręku poradnik.
„Kilometr zerowy” czytało mi się przyjemnie, nie nudziła mnie ta historia, wręcz przeciwnie brnęłam w nią i chciałam poznać zakończenie. Styl i język autorki jest bardzo przyjemny, książkę czyta się płynnie, czytelnik nie czuję się znużony, wręcz przeciwnie, bardzo realistyczne opisy przyrody i sposób, w jaki autorka przybliża nam kulturę i tradycje Nepalu sprawia, że od książki ciężko się oderwać. Jednak to niewiele bym mogła stwierdzić, że książka mnie zachwyciła. Jak wspomniałam wyżej, nie jestem zwolennikiem poradników ani zbeletryzowanych powieści z wplecionymi mądrościami, stronie od takich lektur o tematyce sensu życia, czy rozwoju duchowego, a właśnie dla takich osób będzie to pozycja idealna. Zachęcam Was, zatem do sięgnięcia po tę powieść i wyrobienia sobie własnego zdania.