Kill znaczy zabić. Ulice strachu recenzja

"Kill znaczy zabić" to kolejna książka z serii Ulica Strachu. Tym razem poznajemy Gretchen, która przeprowadziła się z mamą na słynną ulicę, zaczęła nową szkołę i pragnie dostać się do drużyny cheerleaderek. Brzmi jak nowy start, całkiem fajna opcja, ale okazuje się, że zostało jedno wolne miejsce, a kandydatki do zespołu są dwie. Gretchen jest niesamowicie dobra, więc nie powinna mieć problemu z pokonaniem przeciwniczki - Devry. Ale czy na pewno jej się to uda, gdy gra nie toczy się fair? Czy Gretchen wyjdzie z tego cało?

Shadyside i Ulica Strachu skrywają wiele tajemnic, wyzwalają w ludziach ich najmroczniejsze instynkty. To otoczenie sprawia, że niektórzy nie mają oporów przed tym, aby podążać po trupach do swoich celów. Zaczyna się od powiedzmy niewinnego dosypania czegoś rywalce do wody, co powoduje jej niestrawność, czy też karaluchów w stroju cheerleaderki. Akcje nabierają tempa. Okazuje się, że ojciec Devry wpłaca regularnie znaczącą sumę na fundusz rozwoju szkoły i dyrektor zmuszony jest interweniować w sprawie wyboru nowej cheerleaderki. Kwestia odpowiedniego talentu i wyćwiczenia zamienia się w walkę pieniędzy i wpływów. Do tego pojawiają się przerażające wiadomości z groźbami "MOŻESZ ZŁAMAĆ KARK", "CHEERLEADERKI CZASEM NAGLE UMIERAJĄ", "KILL ZNACZY ZABIĆ". Devra wszystkiego się wypiera. Czy naprawdę byłaby aż tak wewnętrznie zepsuta i bezczelna żeby posuwać się do wysyłania gróźb podpisanych swoim nazwiskiem? Komu tu wierzyć? Co robić w sytuacji, kiedy zaczynają się dziać dziwne, nieszczęśliwe wypadki?

Niewinna rywalizacja wymyka się spod kontroli. W książce pojawia się wątek podpalenia żywcem i śmierci znajomej Gretchen. Czy chęć bycia w zespole cheerleaderek jest powodem do posuwania się aż tak daleko? Kto za to odpowiada?

Książkę czyta się bardzo szybko, autor ma lekkie pióro i jest dobry w tym, co robi - w pisaniu książek dla młodzieży w taki sposób, aby zaangażować czytelnika. Niestety minusem książek autora jest to, o czym wspominałam już wcześniej - profile psychologiczne postaci nie są wykreowane tak, jak być powinny. Są spłaszczone i nie jesteśmy w stanie zagłębić się w ich motywacje tak, jak moglibyśmy. Mimo to, akcja jest ciekawa i na pewno wciągnie młodszego czytelnika, który może niekoniecznie chce się bać, ale odczuwać lekkie napięcie i próbować rozwiązywać zagadki. Choć w tym tomie to napięcie jest mniej odczuwalne na pewno niż w poprzednich książkach z serii, to ciekawie śledzi się losy Gretchen w nowym miasteczku i nowej szkole. Dzieje się bardzo dużo, akcji nie brakuje. Książka wciąga, jesteśmy ciekawi, kto odpowiada za te wszystkie straszne czyny i jakie są jego motywacje.