Kilka sekund od śmierci recenzja

Książka “Klika sekund od śmierci” to druga księga trylogii Cobena, której bohaterem jest nastolatek Mickey. Niestety nie zauważyłam tego w bibliotece i książkę wypożyczyłam. Mimo to nie była to powieść, której nie dało się czytać nie znawszy fabuły pierwszej części – poniekąd narracja Mickeya często wracała do spraw z przeszłości. Fakty można było łatwo połączyć, oraz nie dało się odczuć, że pewne kwestie są dla czytelnika nie jasne. Za to duży plus, bo pierwszy tom nie wyklucza przeczytania drugiego tomu samodzielnie.



Młody Mickey, krótko po śmierci ojca, zostaje pod opieką swojego wuja – Myrona. W nowej szkole szybko zaprzyjaźnia się z “Łyżką” oraz Emą i Rachel. Niestety - pewnego dnia Rachel zostaje postrzelona, a jej matka zabita. Z racji, iż dziewczyna nie jest mu obojętna, Mickey zaczyna angażować się w wyjaśnienie całego zdarzenia. Dodatkowo cały czas zastanawia się nad śmiercią ojca, oraz dziwną sytuacją z sanitariuszem, który był przy ojcu Mickeya w ostatnich chwilach jego życia. Mickey wraz z tatą jechał do San Diego i nagle z naprzeciwka wjechał w nich SUV w wyniku czego doszło do nieszczęśliwego wypadku. Sanitariusz, który był przy ojcu i został przez niego zebrany do karetki, uświadomił naszego głównego bohatera, że ojciec nie żyje. Po całym wypadku u pewnej kobiety zwanej Nietoperzycą, Mickey dostrzega zdjęcie pielęgniarza – jednak według kobiety był to "Rzeźnik z Łodzi" przydziany w mundur Waffen SS z drugiej wojny światowej. W tym samym dniu Mickey słyszy od Nietoperzycy stwierdzenie: "Twój ojciec nie umarł". W tym momencie chłopak już wie, że nie może odpuścić i postara się rozwiązać całą zagadkę. Czy to mu się uda? Czy jego ojciec żyje? Kim jest mężczyzna ze zdjęcia? Jak możliwe jest, aby był na zdjęciu z 1942 roku oraz mógł znaleźć się jako ratownik medyczny w obecnych czasach? Kto zabił matkę Rachel i dlaczego sama Rachel została postrzelona? Czy te dwie sprawy są ze sobą powiązane?



Po zakończeniu tej lektury czułam lekkie niezadowolenie. Nie z samej fabuły, tylko z prostoty tej powieści. Całość napisana lekko, niestety książka nie trzymała w napięciu (no może z wyjątkiem ostatnich stron) i jak na nastolatków, którzy próbują rozwiązać zagadkę śmierci matki Rachel – jakoś zbyt szybko i zbyt łatwo mieli możliwość, aby ową łamigłówkę rozwiązać. A to ojciec “Łyżki” okazał się portierem w szkole i miał “znajomości”, a to wujek Myron – pomagał im w różnych wpadkach, jak i jego dobra znajoma. Jak na mój gust – dzieciaki miały ułatwione zadanie, a prawie wszystko szło gładko i zgodnie z planem. Jedyny plus książki to zaskakujące zakończenie (którego się nie spodziewałam), oraz czasowa narracja w wykonaniu głównego bohatera. Jednak całość powieści uważam, za dość banalną. Niestety chyba po tej książce nie wrócę już do twórczości Cobena.