Jaskółki z Kabulu recenzja

Kiedyś było inaczej, lepiej. Dzisiaj jest na pewno gorzej. A jutro? Jak będzie jutro? Takiego pytania nie zadajemy sobie tylko my, ale również główni bohaterowie. Ich życie również się zmieniło, z pozoru na gorsze. A może jednak będzie w tym coś lepszego?

Czterech mieszkańców Kabulu — tak od siebie różnych, a jednak niespodziewanie los splótł ich ścieżki. Mohsen — były właściciel sklepu i jego żona Zunaira kiedyś byli szczęśliwi i snuli odważne plany na przyszłość. Teraz on bardzo się zmienił, a ona — prawniczka broniąca praw kobiet nie może swobodnie wyjść na ulicę. Czy jest między nimi jeszcze jakiekolwiek uczucie?

Atik — były żołnierz, a teraz strażnik w więzieniu dla kobiet opiekuje się ciężko chorą żoną Musarat, która kiedyś uratowała mu życie. Czy ją kocha? Tego nie jest pewny, ale wie, że nie może jej zostawić, bo jest jej to winny.

Wszystkie wydarzenia rozgrywają się we współczesnym Afganistanie. Kraju niezwykle zmienionym i zniszczonym przez wojnę ze Związkiem Radzieckim. Zmienił się również każdy z bohaterów — zarówno Mohsen, Zunaira, Atik i Musarat nie czują się już szczęśliwi. Ale czy w takim miejscu, w którym już nic nie jest takie, jak było i nigdy nie będzie, mają jeszcze szansę na względny spokój i satysfakcję z życia?

Początkowo nie do końca rozumiałam zamysł Autora. Opisywał losy każdego z bohaterów praktycznie osobno, nic nie wskazywało, że kiedyś mogą się połączyć, a jednak niespodziewany zwrot akcji sprawił, że... No właśnie musicie przeczytać, co takiego się stało.

Książkę dość realną poprzez dokładne opisy zaburzyła mi nagła i bardzo nieoczywista przemiana głównego bohatera. Być może Autor miał w tym jakiś cel, ale tak ogromna metamorfoza nawet po przemyśleniu wydaje mi się niemożliwa.

Nie tak wyobrażałam sobie tę historię, ale finalnie książkę czytało mi się przyjemnie. Oprócz opisu wydarzeń związanych z życiem postaci Yasmina Khadra pokazał również Afganistan. I nie jest to najpiękniejszy obraz Kabulu i jego otoczenia. Bardzo tajemniczy tytuł po przeczytaniu nabiera głębszego sensu.

Książkę czytało mi się dobrze, jest krótka, ale wciąga i cały czas trzyma w napięciu. Bezsilność — to główne odczucie po przeczytaniu i to z nim zostawił mnie Autor aż do tej pory.