Zabójca znika w mroku recenzja

Przeczytałam w kilku opiniach, że nie jest to klasyczny kryminał. Zgadzam się tym, lecz muszę dodać, że jest to bardzo intrygująca książka.
W Warszawie grasuje seryjny morderca, który sam wymierza sprawiedliwość. Jego ofiarami są osoby, które miały wiele złych spraw na swoim koncie, w skrócie mówiąc, wszystkie zabite osoby były kiedyś dręczycielami innych, słabszych od siebie ludzi.

Zabójca nie zostawia żadnych śladów a jedyną rzeczą, która znajduje się w pobliżu ofiar jest pozostawiony przez mordercę pistolet, którym wykonał wyrok na upatrzonej przez siebie osobie. Oczywiście nie ma w nim już nabojów, bo wszystkie zawsze są w ciałach zabitych. Na domiar złego, pistolety są bardzo nowoczesne i zostały skradzione z policyjnego magazynu, i jak dotąd nie były jeszcze używane przez nikogo oprócz sprawcy...
Głównym bohaterem książki jest Jan, mężczyzna po trzydziestce, pracujący w państwowym urzędzie, którego nazwa w skrócie brzmi CUD, czyli Centrum Ulepszania Działań, autor przybliża nam nieco zasady funkcjonowania tej elitarnej firmy oraz "ciężkiej" pracy jej pracowników.
Autor tak ciekawie i tajemniczo prowadzi fabułę, że od samego niemal początku czytelnik zastanawia się, czy ten spokojny, miły urzędnik może mieć cokolwiek wspólnego z serią dokonywanych zabójstw?
Poznajemy nie tylko Jana, ale mamy możliwość poznania jego współpracowników oraz wielu innych przypadkowych (lub nie) osób. Poznajemy również same ofiary i ich podejście do życia. Możemy dowiedzieć się dlaczego właśnie tak a nie inaczej postępowali. Wśród ofiar znajdziemy nie tylko osoby z tak zwanych rodzin patologicznych, przemoc najgorsza jest w takich rodzinach, gdzie wszystko skrywa się za drzwiami w domu. W rodzinach bogatych i na pozór szczęśliwych, w środowiskach inteligencji.

Myślę, że to bardzo dobry debiut, warto się z nim zapoznać, choćby nawet dlatego, że porusza trudny temat przemocy w rodzinie, temat ten nie zawsze jest wyciągany na światło dzienne i uważany za normalność, dopóki wszystko dzieje się w czterech ścianach.
Książka Piotra Krynickiego to nie jest tylko opowieść o zabójcy i ofiarach, znajdziemy tu bardzo dużą dawkę komentarzy na wiele ważnych kwestii i pewnie to powoduje, że nie jest to klasyczny kryminał, gdyż wybiega od typowego schematu. Lecz właśnie ta jego inność bardzo mi się podoba, z wieloma opiniami zgadzam się całkowicie. Myślę, że pomimo oczywistego sarkazmu autor pokazuje nam całą prawdę o nas, o naszym społeczeństwie.

Oczywiście, że sprawiedliwość to jest pojęcie względne, tak jak dobro i zło, jak teoria i praktyka, które nie mają ze sobą czasem nic wspólnego. Często gdy się widzi lub słyszy o takich niekiedy może dziwnych nieco wymiarach sprawiedliwości, to aż chce się przyznać rację właśnie zabójcy a nie ofierze.
Gdy zaczęłam czytać tę książkę to wydawała mi się nieco dziwnie napisana, styl zupełnie jakby nowy, ale im dalej tym trudniej było się od niej oderwać.
Polecam, bo warto przeczytać tę książkę.

Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl., za co bardzo dziękuję.