Margot recenzja

Nie ważne, jak mówią, ważne, żeby mówili. Znany wszystkim slogan opisujący działanie współczesnego showbiznesu. Ale czy literatura, to showbiznes? Jak się okazuje, w niektórych przypadkach, tak.

Zacznijmy od podstaw niekoniecznie związanych z treścią samej książki. Marketing tej pozycji, agresywny i momentami wulgarny, powinien był mnie ostrzec. Nawet rzucająca się w oczy z każdej części księgarni okładka z bijącym po oczach różem i wizerunkiem ciężarówki (ciekawostka- TIR to nie określenie samochodu, więc nigdzie nie mogą jeździć TIRy ;) ) powinny były zadziałać jak znak ostrzegawczy. Nie podziałały. Kupiłam. Mój błąd.

Czym można wyróżnić się w dzisiejszym świecie? Wulgarnością języka? Niee, to już było. Seksem? Wszyscy znamy. Może płytkością treści, sztuką dla sztuki? Też oklepane. Mogłoby się wydawać, że stworzenie książki, która zaszokuje, będzie wobec tego wyzwaniem pociągającym i kuszącym wysokie intelekty. Nie tym razem. Podczas lektory tej książki mamy wszystko- kiepski, zwierzęcy seks, wulgarny język, który jest wartością sam dla siebie- nic nie wnosi, nic nie podkreśla, niczemu nie służy. Po prostu jest. Postaci płaskie, nieciekawe, z groteskowo przerysowanymi cechami osobniczymi, które mają, a jakże- szokować. Fabułę bez przemyślanego sensu, niespójną, poszatkowaną z nierównym tempem. Tak trochę "nie wiem o czym pisać, ale będę pisać żeby pisać i jakoś się to wyda". 

W moim odczuciu książka nie wnosi nic. Jest koszmarnie nudna, pozbawiona rozmysłu. Bohaterów nie da się lubić, ale nie da się też znielubić- są tak sztuczni i wykreowani w imię szokowania, że nieautentyczni. Czytałam skupiając się bardziej na rosnącym poirytowaniu oszukaniem mnie przez autorów pochlebnej recenzji przeczytanej w jednym z czasopism niż na przebiegu wydarzeń. Zdecydowanie nikomu nie polecam tej książki. Pozbyłam się z domu zaraz następnego dnia po przeczytanie.