Kiedy kobiety były smokami recenzja

Kiedy kobiety były smokami” Kelly Barnhill to książka inna od wszystkich z jakimi się do tej pory spotkałam. Jest mieszanką magicznego realizmu, historii alternatywnej i pamiętnika, ze wstawkami z artykułów/książek/przesłuchań. Tytuł jest interesujący i razem z piękną okładką przykuwa uwagę, jednak na ich podstawie nigdy nie zgadłabym, co tak właściwie kryje się w zawartości. Ciężko mi w kilku słowach opisać o czym jest ta książka, jest to tak samo zawiłe jak próba przyporządkowania jej do jednego gatunku. Jednak nie uważam tego za wadę, wręcz przeciwnie – może nie dostałam tego co oczekiwałam, ale z pewnością o wiele więcej.

Historię poznajemy z perspektywy Alex, przeprowadza nas ona przez swoje życie i niesamowite wydarzeniach, które zmieniły świat, jaki dotąd znała. Akcja rozgrywa się na przestrzeni lat, jednak kluczowy zwłaszcza jest rok 1955. Dlaczego? Tego roku ponad 600 tysięcy Amerykanek – żon i matek – zmieniło się w smoki i zniknęło. Wśród nich była ciocia Alex, co powinno wywrócić jej świat do góry nogami, i poniekąd tak było, tylko że nigdy nie wspomniano o tym nawet słowem. Wraz ze swoim zniknięciem ciocia Marla mogła równie dobrze przestać istnieć, w zasadzie w całym kraju zakazano mówić o smokach, gdyż był to temat tabu – zbyt wstydliwy i okropny, aby o nim rozmawiać. W miarę jak główna bohaterka dorasta dowiaduje się, że takich spraw jest więcej, a większość z nich jest związana z byciem kobietą.

Jednym z głównych wątków jest walka o prawa kobiet i ich sytuacja w latach 50-tych. Nauka milczenia i wstydu od najmłodszych lat, ciągłe wmawianie, że jedyna przyszłość jaka ich czeka to małżeństwo, tępienie ambicji i traktowanie ich jako ludzi gorszych. Co najgorsza nie tylko mężczyźni się tak zachowują, wiele kobiet wychowanych w takim świecie też w to wierzy. Smoki są tutaj oczywiście metaforą kobiecego gniewu na stan rzeczy, który latami tłumiony w końcu wybucha. Widzimy tutaj jak oddziałuje to zarówno na społeczeństwo jak i na jednostkę. Alex przez większość czasu zmaga się z tym czego nauczyła ją matka, jakie poglądy miała jej ciotka, a co próbował wmówić ojciec i reszta społeczeństwa. Powoduje to w bohaterce wiele konfliktów wewnętrznych i obrazuje nam jej skomplikowane relacje nie tylko z rodziną, ale też z samą sobą.

Bardzo podobała mi się, a za razem frustrowała złożoność i niejako „szarość” postaci. Jedną z niewielu wad jest dla mnie zakończenie, jakoś mi nie podeszło, ale nie zepsuło też odbioru książki.

Podsumowując „Kiedy kobiety były smokami” trafiło w moje gusta, choć przerażać może jak aktualne są poruszane w niej kwestie. Oprócz cudownej treści i okładki powieść jest napisana bardzo obrazowym stylem i zasługuje na polecenie.

|Współpraca reklamowa| @wydawnictwoliterackie