Kobieta w deszczu recenzja

Deszcz pada, miarowo, ciągle, natarczywie... kropla po kropli, a w każdej z nich zawarta jest odrębna historia... Aletty, Julii, Eryki. Powieść "Kobieta w deszczu" jest przeszywająca jak wiatr wiejący od morza, pełna magnetyzmu jak fale rozbijające się o piaszczysty brzeg. Każda bohaterka jest złożoną osobowością, posiada własne, niepowtarzalne bogactwo, które świat chce wykorzystać na swój własny, egoistyczny sposób. Kobiety spotykają się w kluczowym dla ich dalszego życia momencie. Każda ma swój własny bagaż doświadczeń, ogromny potencjał i cały wachlarz sprzecznych uczuć, doznań i emocji. W starej kamienicy skrzyżowały się losy: psychoterapeutki, kobiety sukcesu i dziewczyny o chorej duszy. Potrzebują siebie nawzajem, dlatego szybko zawiązuje się między nimi nić porozumienia. Po sugestiach i wskazówkach zaczynają w zupełnie inny sposób patrzeć na swoje dotychczasowe życie. Bogactwo powieściowych wątków i motywów nie pozwala na nudę. Obok historii z przeszłości pojawia się także wątek niemal kryminalny, historie rodzinne i związki damsko - męskie. A nad wszystkim unosi się spokojne tchnienie tajemniczego mentora Bo... Autorka z niezwykłym wyczuciem ukazuje złożoność ludzkiej natury, odsłania jej jasne i ciemne strony. W sposób naturalny wprowadza elementy psychologicznej analizy, które nie są bynajmniej encyklopedycznym wyjaśnieniem, lecz precyzyjnym studium przypadku. W powieści ukazany jest mechanizm ludzkich zachowań, który uruchamia się w odpowiedzi na przeróżne doznania i doświadczenia. Wiele uwagi poświęca autorka procesowi dochodzenia do samoświadomości osoby, która długofalowo poddawana była ukrytym formom przemocy. Powieść ilustruje także ponadczasową prawdę, że człowiek nie może żyć i funkcjonować jako samotna wyspa, że do wszechstronnego rozwoju, wzrostu, życia i szczęścia potrzebuje "zdrowej" obecności drugiej osoby. To także powieść o wielkiej sile, która drzemie w każdej, nawet znajdującej się na życiowym zakręcie, kobiecie. Głębokie przemiany w psychice i życiu bohaterek ukazane są na tle nieokiełznanego Bałtyku. Nadmorska przyroda, oscylującą między zimowym chłodem i wiosennym przebudzeniem, ilustruje metamorfozę, jaka dokonuje się w człowieku. Podkreśla burzę, zachodzącą w jego wnętrzu, gdy zmuszony jest podjąć i wprowadzić w życie kluczowe i niejednokrotnie brzemienne w skutkach decyzje. Powieść ta to historia niezwykle energetyzująca, która wyzwala motywację do działania i zmian... doskonale budzi z zimowego snu. Wspaniale, że to pierwszy tom przygód bohaterek, bo po kolejnych obiecuję sobie bardzo wiele.