Kiedy cię ujrzałem recenzja

Na samym początku zaznaczę, że mam słabość do książek Kamili Mikołajczyk. Pisze takie świetne romanse, że nie sposób im się oprzeć. I to właśnie jeden z nich.
Główna bohaterka Amy McCoy jest niewidoma, straciła wzrok w wypadku samochodowym. Jednak mimo utraty tak ważnego zmysłu nie załamuje się. Jej największą pasją był boks, który trenowała zawodowo pod czujnym okiem taty. Wiedząc, że nie może już go trenować, a chcąc być nadal blisko sportu postanawia zostać fizjoterapeutką. Niestety od czasu wypadku jej tata stał się nadopiekuńczy. Sprawy nie ułatwia fakt, że wszyscy znajomi, których znała przed wypadkiem odwrócili się od niej. Jednak udaje jej się zaprzyjaźnić z Kilianem, jednym z podopiecznych jej ojca, którzy trenują u niego rekreacyjnie boks. Dzięki temu, że dziewczynie udało się namówić przyjaciela, aby jej pomógł, udaje się jej być na imprezie.
Trevor Owens w wyniku poważnego błędu, przez wiele lat bierze udział w nielegalnych walkach, aby spłacić swój dług u pewnego szefa mafii. W końcu udaje mu się spłacić dług i postanawia rozwinąć swój warsztat samochodowy. Poznaje Amy na imprezie, na której dziewczynie udaje się wymknąć z domu. Przykuwa jego uwagę do tego stopnia, iż chłopak traci dla niej głowę.
Zdecydowanie Amy jest tą, która trzyma Trevora na dystans, bo boi się, że ten ją zrani, porzuci. Trevor, który twierdzi, że nie bawi się w związki, natychmiast o tym zapomina po zobaczeniu McCoy. Myśli tylko o tym, aby ta dziewczyna była jego i od samego początku jest o nią zazdrosny.
Podsumowując to pełen wrażeń romans, który od razu kupuje serce czytelnika, zarówno fabułą, jak i bohaterami, zwłaszcza tymi męskimi. Bo wierzcie mi lub nie, ale Trevorowi nie sposób się oprzeć. Podczas lektury czułam taki rollercoaster emocji, że nie sposób tego opisać. Po prostu uwielbiam tę książkę, jak i styl pisania autorki, jej cięty język, pomysł i realizację fabuły. Jedynym elementem, do którego niestety, ale muszę się uczepić, jest fakt, że Amy radzi sobie za dobrze jak na osobę niewidomą. Cudownie wyjaśnione jest w jaki sposób bohaterka rozpoznaje banknoty, zrozumiały jest również fakt, że zna swój dom jak własną kieszeń i dlatego porusza się w nim z taką swobodą. Ale jak wyjaśnić fakt, że sama robi zakupy? Nie jest w stanie zobaczyć zakupów spożywczych, chociażby rozpoznać proszek do pieczenia i cukier wanilinowy.
Nie mniej jednak jestem pewna, że tak jak ja będziecie się świetnie bawić czytając tą powieść! Gorąco polecam!