Ostatni pociąg recenzja

Każdy ma wyznaczoną drogę swojego życia, ja na swojej często stawiam książki o wojnie lub z wojną w tle. Dlatego też, gdy ujrzałam "Ostatni pociąg" Meg Waite Clayton wydany nakładem Wydawnictwa "Kobiece" to uznałam, że może być nam razem po drodze. I wyruszyliśmy w tę podróż - ja i Truus Wijsmuller, niezłomna Holenderka, która za cel postawiła sobie uratowanie jak największej liczby ludzkich istnień, zwłaszcza tych małych, niewinnych, najbardziej skrzywdzonych - dziecięcych istnień.

Akcja książki toczy się dwutorowo. Z jednej strony poznajemy Truus Wijsmuller kobietę odważną, pewną siebie i skutecznie dążącą do celu, podejmującą ryzyko i potrafiącą poradzić sobie w każdej opresji. Kobietę silną, ale skrywającą bolesną tajemnicę i dźwigającą ciężar. Jednak na zewnątrz nikt nie widzi ile bólu i smutku jest w niej, każdy zna ją jako wojowniczkę, zdeterminowaną i niezwykle skuteczną. Oto kobieta, która skutecznie przewozi przez granice dzieci bez dokumentów i wiz wjazdowych, która potrafi przeciwstawić się jednemu z najokrutniejszych nazistów. A dla dzieci jest ciepłą, otwartą i rozumiejącą ciocią Trusią. Z drugiej strony śledzimy losu dwójki uzdolnionych nastolatków i ich rodzin. Żyją spokojnie w Wiedniu, on początkujących pisarz, syn szanowanej, bogatej rodziny wytwórców czekolad, ona błyskotliwa matematyczna geniuszka, córka postępowej dziennikarki piszącej w antynazistowskiej gazecie. Ich życie legnie w gruzach, gdy do Austrii wkraczają Niemcy. On - Stephen ukrywa się w kanałach odwiedzając potajemnie umierającą na raka matkę i małego braciszka, ona zostaje sama z dziadkiem i malutką siostrą, gdy matka zostaje aresztowana. Ich przyjaźń jednak przetrwała ten straszny czas i razem pomagają sobie w wydostaniu się z Austrii. Udaje im się załapać na pierwszy transport żydowskich dzieci z Austrii do Wielkiej Brytanii zorganizowany przez Truus Wijsmuller.

Historia przytoczona w tej powieści jest niezwykle poruszająca. Jest to historia o niezwykłej odwadze i harcie ducha poranionej życiowo kobiety, która mimo własnych problemów wyciąga pomocną dłoń do tych najsłabszych, najbardziej bezbronnych. Ale jest to też historia o rodzącej się przyjaźni i miłości, ale tak subtelnej, ukrytej między wierszami, nienachalnej, że stanowi jedynie tło do opowieści, mały przebłysk pozytywnej energii w nadmiarze tego zła, bólu i strachu, który dzieje się wokół.

Podróż z "Ostatnim pociągiem" była interesująca, poruszająca, ale też bardzo długa. To jedyne zastrzeżenie do tej powieści. Czasami mniej znaczy lepiej, przynajmniej ja wolę bardziej skondensowane opowieści.

"Książkę otrzymałem/otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl"