Słona wanilia. Tom 2 recenzja

Cześć i czołem!

Jak Wam mija niedziela?

Drugi tom "Słonej wanilii" pisany jest z perspektywy Amandy, która powoli realizuje swój plan i pomimo nieugiętości Tomka udaje jej się do niego zbliżyć, a chłopak stopniowo otwiera się na bliższą relację. Dodatkowo zbliża się osiemnastka dziewczyny, a ona bardzo boi się wkraczać w dorosłość i przekraczać tę magiczną liczbę wieku, która w życiu każdego jest bardzo ważna.
Na horyzoncie pojawia się nowa bohaterka, Diana, która dołącza do klasy Tomka i z którą chłopak pracuje nad pewnym projektem. Amandzie się to nie podoba, zwłaszcza, że Tomek ewidentnie wpadł Dianie w oko.
Czy przyjaźń członków Klubu Pomocników przetrwa nadchodzące zmiany?

"Zazdrość jest niczym sól. W niewielkich dawkach jest zdrowa, a nawet potrzebna, ale łatwo z nią przesadzić".

Przyjemnie czytało się tę część, która głównie była pisana z POV Amandy, jednak narracja trzecioosobowa pozwoliła mi także w niektórych sytuacjach dostrzec perspektywę innych bohaterów , co uważam, że urozmaiciło nieco opowieść.

Amanda jest trudną postacią, która wiele w swoim - poniekąd jeszcze krótkim - życiu przeszła.. Atrakcyjna licealistka, pracująca dorywczo w agencji modelek, mająca problemy z matką. Zarówno ją jak i Tomka dręczą demony przeszłości, z którymi muszą się mierzyć, a o których nie mówią sobie wszystkiego. Zaciekawiła mnie także Diana, która zaczyna toczyć cichą wojnę pomiędzy sobą, a główną bohaterką i bardzo bawiła mnie niedomyślność ze strony Tomka w tym temacie.
W książce pojawia się dość obszernie opisany motyw zazdrości, która w pewnym momencie, niekontrolowana, może narobić więcej szkody niż mogłoby się wydawać. Toksyczna zazdrość nigdy nie prowadzi do niczego dobrego.

Autor ukazuje nam także obraz typowej polskiej, konserwatywnej i pobożnej, ale surowej rodziny, a także motyw tajemnic, które prędzej czy później w bliższych relacjach wychodzą na jaw, a wszyscy wiemy, że im później to nastąpi, tym gorsze konsekwencje może to za sobą pociągnąć.
Problemy bohaterów wydawały mi się momentami bardzo błahe i infantylne, choć sama pamiętam jak to było ze sprawami sercowymi, kiedy sama byłam nastolatką wkraczającą w świat dorosłości, więc starałam się tego nie oceniać.

Z początku książka toczyła się nieco ślimaczym tempem i nie wywoływała we mnie większych emocji, ale kiedy pojawiła się postać Diany akcja dopiero się zaczęła, a końcówka uderzyła we mnie tak potężnym zwrotem akcji, że ostatnie rozdziały czytałam z zapartym tchem w piersi.
Tom drugi tak jak i pierwszy bardzo lekko i przyjemnie się czytało, choć w tym przypadku nie była to już tak do końca słodko-cukierkowa historia, lecz nabrała nieco mrocznego klimatu.

Z niecierpliwością czekam na tom trzeci, który ukaże się już pod koniec kwietnia.
Polecam!

Po więcej zapraszam na IG: @strazniczka_ksiazekx - codziennie newsy książkowe, update czytelnicze oraz nowe recenzje.