Wyspa z mgły i kamienia recenzja

Jak Magdalena Kawka pisze na swoim blogu główną bohaterką jej, co stwierdziłam w trakcie czytania, świetnie i z dużym polotem napisanej książki jest przede wszystkim Kreta. Już sam tytuł powieści, "Wyspa z mgły i kamienia", to potwierdza a resztę znajdujemy w powieści:

surowość skalistych wybrzeży złagodzoną fantastycznymi plażami i lazurem otaczającego wyspę morza oraz jej historię, tę odleglejszą i tę niezbyt odległą, bo związaną z II wojną światową - tragiczną historię jej samej oraz jej mieszkańców.

O odwiedzeniu Knossos i innych miejsc na Krecie Julia, dzięki której czytelnik poznaje tę wyspę, marzyła od dawna - od czasu, gdy ojciec zaszczepił w niej swymi opowieściami miłość do historii starożytnej. Julia zawsze żałowała, że za namową matki wybrała bardziej praktyczny zawód, studiując medycynę, ale teraz, będąc już w wieku przedemerytalnym, gdy została właścicielką kamienic jej marzenia mogły zostać spełnione. Trzeba było jednak podjąć, wbrew temu co myślą o jej zamiarze dorosłe córki, dwie brzemienne w skutkach decyzje. Pierwsza z nich to spieniężenie odziedziczonych kamienic a druga to rezygnacja z pracy a zatem i z przyszłej emerytury. Gdy już podejmie to ryzyko jej zamiary okażą się być bardziej śmiałe niż same marzenia, gdyż udaje jej się kupić dom w jeszcze ustronnej, cichej i pięknie położonej Falasarnie, gdzie przenosi się na stałe.

Julii, zmęczonej wieloletnią pracą w szpitalu i wielkomiejskim Poznaniem, Falasarna jawi się oazą oczekiwanego spokoju. Wspaniale położony i wygodny dom, nie narzucające się sąsiedztwo oraz brak turystów ma jej to wszystko zapewnić. Ale jak się okazuje z czasem i to miejsce ma swoje tajemnice a one są również udziałem jej sąsiadów, stanowiących dziwną międzynarodową społeczność. Poznani zaś tuziemcy potrafią być niebezpiecznie zaplątani a przygoda w jaką wciągnie ją jej nadmierna ciekawość i chęć zgłębienia przeszłości niemieckiego archeologa a zarazem ojca Martina, od którego kupiła dom o mały włos nie przyprawi ją o śmierć.

Zaczęłam czytać "Wyspę z mgieł i kamieni" nie mając zupełnie pojęcia co mnie czeka, gdyż nawet informację wydawnictwa potraktowałam dość zdawkowo. Ale po przeczytaniu książki stwierdziłam, że tym razem ta informacja jest adekwatna do treści co się nieczęsto wydawnictwom zdarza. Powieść Magdaleny Kawki zapewniła mi nie tylko intrygującą i bardzo dobrze się czytającą lekturę, która wciągnęła mnie swą fabułą w zasadzie już od początku a od połowy trzymała nawet w sporym napięciu, gdy nadpobudliwa i nad wyraz odważna mimo swego już zaawansowanego wieku Julia pakowała się w poważne tarapaty, ale dodatkowo dzięki ciekawym i bogatym opisom pokazała mi uroki wyspy, której do tej pory nie znałam. Ta obrazowość opisów krajobrazu, przyrody, zabytków i ludzi sprawiła, że moja wyobraźnia została skutecznie pobudzona i zamarzyła mi się Kreta ze swym surowym pięknem i czasem, który - wydawać by się zdawało - płynie tam o wiele wolniej i spokojniej niż u nas.