Śmiechu warte, czyli z czego śmiał się PRL recenzja

Publikacja przybliża rolę kabaretów, produkcji filmowych w tamtych niewesołych czasach. Wszak każdy miał inne poczucie humoru. Czy tożsame było z pochodzeniem, pozycją społeczną? Może tak, może nie. Nie każdy zdobył się też na pewien rodzaj dystansu, jakże potrzebny.

Michał Zawadzki charakteryzuje zmagania artystów z cenzurą, próby jej przechytrzenia. Ci sprytniejsi twórcy znakomicie sobie z tym radzili. Autor ''odkurzył" dawne komedie, seriale doby PRL-u; istniały również pisma satyryczne. Przypomniał też liczne skecze Tey, Kabaretu Starszych Panów. Niemniej jednak dywagacje są suche, powierzchowne, nie wyczerpują tematu. Wiele kwestii pominięto, nie wspomniano o satyrze radiowej ( Ilustrowany Tygodnik Rozrywkowy, Podwieczorek przy mikrofonie). Książka jest pobieżna i niedokładna, Zawadzki wypunktował tylko kilka najistotniejszych rzeczy, całą resztę pominął.

Nie rozumiem też, dlaczego serial Stawka większa niż życie, został potraktowany jako komedia (fakt, naszpikowany jest propagandą), podobnie jak 07 zgłoś się (służący ociepleniu wizerunku milicji, ZOMO). Znakomicie, że przypomniano o rewelacyjnym Stanisławie Barei, który trafnie rozpoznawał nastroje społeczne

Z pewnością filuterność nadal odgrywa ważne funkcje psychologiczne: pozwala osiągnąć równowagę psychiczną, przynosi odprężenie.

W niniejszym tekście pozwolę sobie przytoczyć kilka żarcików z tamtych czasów: Kogo byśmy bili najpierw, gdyby podobnie jak w 1939 roku do Polski weszli Niemcy i Ruscy?
-Niemców
Dlaczego?
-Bo najpierw obowiązek, potem przyjemność.

Komuniści byli sztywniakami, za opowiadanie dowcipów groziła kara bezwzględnego pozbawienia wolności.
W literaturze przywołuje się pewną anegdotę, związaną z aferą mięsną:Jaki jest związek między hodowlą świń a brakiem mięsa w sklepach?
-Radziecki- brzmiała odpowiedź.

Józef Cyrankiewicz często gościł na moskiewskich przedpokojach, zastanawiano się więc: Dlaczego nie boi się tam jeździć?
- Bo wie, że mu włos z głowy nie spadnie.

W 1989 roku generał Wojciech Jaruzelski zdawał sobie sprawę, że jego dni są policzone, że kres dyktatury komunistycznej jest bliski: Co teraz będzie- miał pytać swego portretu po zwycięstwie <<S>>?
- Nic, mnie zdejmą, cienie powieszą- odpowiadał w dowcipie portret.