Wezwij sokoła recenzja

Wśród nas znajdują się śniący i wyśnieni. Jedni nie są w stanie spać bez przyniesienia czegoś ze swojego snu. Drudzy nie są w stanie funkcjonować bez swojego stwórcy i prowadzić samodzielnego życia. Dlaczego? Ponieważ gdy ich śniący umrze, to ci zasną raz na zawsze.

Jednym z takich śniących jest Ronan Lynch. Jest on bardzo uzdolniony i potrafi przenosić ze swoich snów przeróżne rzeczy, których nie jesteśmy objąć naszymi umysłami, jak i paskudne koszmary.

Jest też Hennessy, która jest jedną z najlepszych fałszerek w mieście, a może i na świecie. Skrywa ona pewien sekret... w sumie to nawet nie jeden, a wiele. Te sekrety są bardzo szczególne... ale ćśś... nie można nic więcej zdradzić, bo inaczej to nie byłaby taka tajemnica.

Ostatnią główną postacią, która ma własną oś fabularna, jest łowczyni Carmen Farooq-Lane. Niezwykła kobieta, której brat był niebezpiecznym śniącym. Po obserwowaniu katastrofalnych skutków ubocznych mocy brata, Carmen dołączyła do tajnej organizacji, która ma zamiar powstrzymać coś o wiele większego niż zabójstwa... chodzi tu o apokalipsę.





Okey, muszę przyznać, że była to niezwykła książka. Pierwszy raz spotkałam się z motywem snu, jako swojego rodzaju mocy. No bo, kto z nas nie chciałby przenieść ze swojego snu do rzeczywistości np. samochodu? Ja bym chciała kilka rzeczy wyśnić, nie ukrywam, ale książka nie pokazuje tylko tych dobrych aspektów tej magii...pokazuje też możliwe konsekwencje takiego stanu. I to jest super, zwłaszcza że mamy "żywy" dowód na to, jak np. niektóre koszmary wpływają na życie. Jaki towarzyszy temu stres i strach. Pod tym względem książka mega mi się podobała.

Ale jednak nieco mniej przypadł mi do gustu powolny tok akcji, jaki prowadziła autorka. Pierwszy wciągający dla mnie wątek pojawił się dopiero po ok. 200 stronie. I nie mówię, że to jest złe... ale przez styl autorki i rozpisywanie się o rzeczach, które zbytnio mnie nie interesowały (poboczne rzeczy) byłam nieco znudzona. Dopiero po skończeniu całości zrozumiałam celowość autorki w tym. Bo ta książka jest mega obszernym wstępem do czegoś większego. Ma zachęcić czytelnika i przywiązać go do postaci, aby sięgnął po kolejne tomy. I to świetnie wychodzi, ale dopiero przy końcówce, gdzie się mega dużo dzieje i kilka osi fabularnych łączą się w jedną.

Nie jest to zła książka. Co to, to nie. Ma świetne postaci, wątki i problemy, a świat snów jest bardzo dobrze opisany. Po prostu dla mnie zabrakło "tego czegoś". Ale mimo wszystko, moje pierwsze spotkanie z tą autorką uważam za udane, a ,,Wezwij Sokoła" dostaje ode mnie 6/10.




*cytat z książki.