Współlokatorzy recenzja

Jestem totalnie, maksymalnie zauroczona tą książką! Naprawdę, naprawdę, naprawdę!
W ostatnim czasie tę okładkę widywałam niemal wszędzie! Widziałam, że zbiera naprawdę dobre opinie! Czasem się boję, że nastawię się za bardzo, że wszyscy tak chwalą, a skończy się na tym, że się zawiodę . Nie tym razem! Całą sobą dołączam do wielbicieli Współlokatorów! Jestem zauroczona tą historią, bohaterami, humorem. Pisząc "bohaterami", nie mam na myśli tylko naszej głównej dwójki współlokatorów, ale także wszystkie postaci drugoplanowe! Ludzie niebanalni, każdy z nich jest...sobą. Możemy ich naprawdę poznać i polubić! Ich szaleństwa, dziwności, złośliwości, małomówność, gadatliwość, gburowatość. Lojalność!  Miłość, nie tylko ta wersja romantyczna, ale przede wszystkim to ogromne uczucie, jakim darzymy bliskich, rodzinę, przyjaciół, ludzi dla nas ważnych.
Książka jest przezabawna! Leon, teoretycznie taki 'samotnik', rzuca takimi tekstami, że ja wymiękam i parskam śmiechem, nieważne czy akurat czytałam w domu czy w tłumie ludzi w tramwaju ;)
Sam pomysł na tę historię, cała fabuła... no ja uważam, że autorka wykonała kawał dobrej roboty! Dodatkowo, w tę zabawną historię wplotła temat, który zdecydowanie nie jest zabawny. Manipulacja, maltretowanie psychiczne... i myślę, że naprawdę sobie z tym poradziła :)
Jestem bardzo na tak i każdym kawałkiem siebie polecam Współlokatorów!