Jest takie miejsce... recenzja

Czytając wiele recenzji książek związanych z historią, zapragnęłam też po taką sięgnąć. Mimo że powieść ''Jest takie miejsce..'', nie jest literaturą faktu, jest w jakiejś części związana z powstaniem warszawskim i wojną. I to wystarczyło mi, aby tę książkę przeczytać.

Coś o fabule... Wojtek spotyka przypadkowo w parku starszą panią Barbarę i pana Henryka, gdzie pomaga jej przy starszym mężczyźnie. Barbara zaczyna opowiadać historię jak jako siedemnastoletnia dziewczyna poznała Henryka, jak się w sobie zakochali, spotykali się codziennie, chodzili na spacery. Wtedy przeżywali najpiękniejsze chwile mimo wojny, gdzie ginęli ludzie, byli zastraszani, wywożeni do obozów.. Jednak to im nie przeszkadzało, nie widzieli świata poza sobą, do momentu kiedy Henryk postanawia walczyć w obronie ojczyzny. I w ten sposób tracą ze sobą kontakt. Barbara postanawia odszukać ukochanego, który nie daje znaku życia, jednak nie poddaje się... Czy odnajdzie Henryka? Jak będą wyglądały dalsze losy Basi? Nie zdradzę tego Wam, zachęcam abyście sami przeczytali tę niesamowitą książkę.

''Jest takie miejsce...'' jest książką poruszającą, o miłości, przyjaźni i tęsknocie. Dzięki niej uświadomiłam sobie, jak mało wiem o historii Polski i zapragnęłam sięgnąć po książki, dzięki którym tę wiedzę poszerzę. Wojciech Zawioła wywołał u mnie kilka razy łzy spływające po policzkach. Najbardziej podobało mi się to jak Barbara opowiadała tę historię i myślę, że ciekawiej byłoby gdyby tak było od początku, bez tego co się dzieje u Wojtka. Chociaż patrząc na zakończenie książki, które było ogromnym zaskoczeniem ta perspektywa wydaje mi się ważna.

Dzięki autorowi wiem, że to co sobie zaplanowaliśmy może się nigdy nie wydarzyć. Dostrzegłam również, że przyjaciele i rodzina to najważniejsze wartości w naszym życiu, nie pieniądze, czy rzeczy materialne. Po przeczytaniu tej książki leżałam i przypominałam sobie historię Barbary, zastanawiałam się czy w mojej rodzinie też ktoś pamięta te czasy: wojnę, powstanie warszawskie..

''Jest takie miejsce...'' jest książką, która zostanie w mojej pamięci na długo i za jakiś czas z chęcią przeczytam ją jeszcze raz. Żałuję jedynie, że nikt nie może opowiedzieć mi historii z czasów wojny własnymi słowami, własnymi przeżyciami. Bo podręcznik historii to nie to samo.. Gorąco polecam tę lekturę wszystkim, a najbardziej tym, którzy za historią nie przepadają. Historii też nie lubię, a książką jestem zachwycona :)