Biblioteka dusz recenzja

"Ja już pokonałem swoje demony, jednak zwycięstwo było pozorne, gdyż nowe potwory zajęły miejsce starych."

Czytacie pojedyncze książki, czy może wolicie wielotomowe cykle?

"Biblioteka dusz" to już trzeci tom cyklu Pani Peregrine Ransoma Riggsa. Pierwsza i druga część bardzo mi się podobały, więc moje oczekiwania co do tego tomu były bardzo wysokie. Na samym początku myślałam również, że to ostatnia część przygód tej osobliwej paczki przyjaciół i samo zakończenie książki mnie w tym utwierdziło. Jak się jednak okazuje - bardzo się myliłam, gdyż powstały kolejne części, po które z pewnością będę musiała sięgnąć.

Często zdarza się, że w przypadku wielotomowych cykli pierwsza książka jest naprawdę dobra, a kolejne już nie są aż tak bardzo wciągające. Myślę, że to najgorsze co może się przytrafić zaintrygowanemu czytelnikowi, który zachęcony pierwszym tomem, sięga po kolejne. Tym razem jednak się z tym nie spotkałam. Uważam, że autor przez wszystkie trzy części trzymał naprawdę wysoki poziom. Ośmielę się nawet stwierdzić, że z każdą kolejną publikacją było jeszcze lepiej.

Ale tak naprawdę o czym była trzecia część?

Jacob i Emma, by uratować swoich porwanych przyjaciół i ymbrynkę panią Peregrine muszą udać się do samego serca twierdzy niebezpiecznych upiorów. Razem z osobliwym psem Addisonem mają przed sobą niezwykle trudne zadanie - uratować Bibliotekę Dusz, w której od tysięcy lat spoczywają dusze całej osobliwej społeczności.

“- Pewnie, że cię znam - usłyszałem jego głos. - To ty jesteś chłopcem, który gada z głucholcami.”

W tym tomie zbliżamy się do głównego bohatera jak nigdy wcześniej. Jacob rozwija swoje nowe osobliwe umiejętności, o których nigdy wcześniej nie miał pojęcia. Chłopak zdaje sobie sprawe z tego, że nie ma prawa się pomylić. Nawet najmniejszy błąd mógłby skutkować śmiercią wszystkich jego towarzyszy.

Książka ta zachwyciła mnie także pod względem umiejętności autora co do opisów miejsc i postaci. Diabelskie Poletko, do którego podczas swoich przygód trafiają Jacob i Emma to miejsce, którego ciężko szukać w snach czy koszmarach. Riggs przedstawia je czytelnikowi w niesamowity i pełen wrażeń sposób. Czułam się jakbym tam była i razem z bohaterami oglądała te wszystkie przerażające obrazy.

“- Ja słyszał, jak ty mówił językiem potwora. To cud. - Wcale nie. - Przyklęknąłem obok niego. - Straciłem tę umiejętność. Zniknęła. - Jeśli dar w tobie, to w tobie na zawsze.”

Tym razem poznajemy naprawdę wiele nowych i ciekawych postaci. Szczególnie zaintrygowała mnie Matka Pył, która była w stanie uleczyć każdą ranę na ciele każdej żyjącej istoty. Niestety jednak za każdym razem działo się to na jej szkodę- traciła fragment swojego ciała. Autor w całej książce przedstawia czytelnikowi o wiele więcej niesamowich postaci - tych dobrych jak i złych. Dzięki temu walka między tymi stronami stała się jeszcze bardziej ciekawa.