Tańcząc z cieniami recenzja



Tańcząc z cieniami - Karol Fitrzyk

Dziękuję wydawnictwu Waspos za możliwość przeczytania tej książki.

Miałam już okazję przeczytać inną książkę tego autora i niestety nie byłam nią usatysfakcjonowana. Nie mniej postanowiłam zrobić drugie podejście do twórczości ów pisarza.
Jak się okazało - był to ekstra strzał w dziesiątkę.
Wierzycie w nadprzyrodzone moce, czy też inne tego typu zjawiska? Jeśli odpowiedź brzmi twierdząco, to jest to idealna książka dla Was.
Zauważyłam, że autor lubi wplątywać w swoje historie takie właśnie elementy. Szczególnie dotyczy to postaci diabła.
Trzeba przyznać, że było tu wiele niezłych i interesujących fragmentów. Ogólnie można śmiało powiedzieć, że lektura trzyma czytelnika w napięciu.
Autor wspominał o bardzo dobrze znanych tytułach; "Lśnienie'", "Egzorcysta", "Omen" Nawiązuje do nich i podkreśla swój dany fragment.
Bohaterowie tej książki i ich przyjaźń, która mogłaby się wydawać, że jest w stanie wszystko przetrwać.
Zrobiło się smutno, gdy nagle wszystko rozsypało się jak przysłowiowy Domek z kart.
Piotr, Paweł, Nikola, oraz Ernest.
Ernest, był tu kluczową postacią i to on stał się moim ulubieńcem. Nie wpłynął na to tylko fakt, że był weterynarzem, a ja kocham zwierzęta.
Tzn "Nawiedzone miejsca" praktycznie zawsze coś w sobie ukrywają i nigdy nie są normalne. Właśnie o tym mogliśmy się przekonać w trakcie czytania tej książki.
Fajnie został przedstawiany ich "wypad" do opuszczonego XX-wiecznego szpitala, gdzie byli Niemcy i Rosjanie. Czułam się tak, jakbym była tam razem z nimi i przechadzała się po tych wszystkich pomieszczeniach.
Samo zakończenie było naprawdę niezłe (epilog). Na myśl od razu przyszedł mi finał piosenki Michaela Jacksona "Thriller" i ten charakterystyczny śmiech na samym końcu.

Moja ocena 10/10

Cytaty z książki: